Namaskar Shaheed Guru Nu

[shaheediyan]

Commemorating the perfect example of sacrifice for Dharma -

Namaskaar Nauven Patshaahi Nu - Shaheeda(n) de Sirtaaj - ਹੈ ਹੈ ਹੈ ਸਭ ਜਗ ਭਯੋ ਜੈ ਜੈ ਜੈ ਸੁਰ ਲੋਕਿ ॥੧੬॥ :

ਚੌਪਈ ॥

चौपई ॥

CHAUPAI

ਤਿਨ ਇਹ ਕਲ ਮੋ ਧਰਮੁ ਚਲਾਯੋ ॥ ਸਭ ਸਾਧਨ ਕੋ ਰਾਹੁ ਬਤਾਯੋ ॥

तिन इह कल मो धरमु चलायो ॥ सभ साधन को राहु बतायो ॥

Guru Nanak spread Dharma in the Iron age and put the seekers on the path.

ਜੋ ਤਾਂ ਕੇ ਮਾਰਗ ਮਹਿ ਆਏ ॥ ਤੇ ਕਬਹੂੰ ਨਹਿ ਪਾਪ ਸੰਤਾਏ ॥੫॥

जो तां के मारग महि आए ॥ ते कबहूं नहि पाप संताए ॥५॥

Those who followed the path propagated by him, were never harmed by the vices.5.

ਜੇ ਜੇ ਪੰਥ ਤਵਨ ਕੇ ਪਰੇ ॥ ਪਾਪ ਤਾਪ ਤਿਨ ਕੇ ਪ੍ਰਭ ਹਰੇ ॥

जे जे पंथ तवन के परे ॥ पाप ताप तिन के प्रभ हरे ॥

All those who came within his fold, they were absolved of all their sins and troubles,

ਦੂਖ ਭੂਖ ਕਬਹੂੰ ਨ ਸੰਤਾਏ ॥ ਜਾਲ ਕਾਲ ਕੇ ਬੀਚ ਨ ਆਏ ॥੬॥

दूख भूख कबहूं न संताए ॥ जाल काल के बीच न आए ॥६॥

Their sorrows, their wants were vanished and even their transmigration came to and end.6.

ਨਾਨਕ ਅੰਗਦ ਕੋ ਬਪੁ ਧਰਾ ॥ ਧਰਮ ਪ੍ਰਚੁਰ ਇਹ ਜਗ ਮੋ ਕਰਾ ॥

नानक अंगद को बपु धरा ॥ धरम प्रचुर इह जग मो करा ॥

Nanak transformed himself to Angad and spread Dharma in the world.

ਅਮਰਦਾਸ ਪੁਨਿ ਨਾਮੁ ਕਹਾਯੋ ॥ ਜਨੁ ਦੀਪਕ ਤੇ ਦੀਪ ਜਗਾਯੋ ॥੭॥

अमरदास पुनि नामु कहायो ॥ जनु दीपक ते दीप जगायो ॥७॥

He was called Amar Das in the next transformation, a lamp was lit from the lamp.7.

ਜਬ ਬਰਦਾਨਿ ਸਮੈ ਵੁਹ ਆਵਾ ॥ ਰਾਮਦਾਸ ਤਬ ਗੁਰੂ ਕਹਾਵਾ ॥

जब बरदानि समै वुह आवा ॥ रामदास तब गुरू कहावा ॥

When the opportune time came for the boon, then the Guru was called Ram Das.

ਤਿਹ ਬਰਦਾਨਿ ਪੁਰਾਤਨਿ ਦੀਆ ॥ ਅਮਰਦਾਸਿ ਸੁਰਪੁਰਿ ਮਗੁ ਲੀਆ ॥੮॥

तिह बरदानि पुरातनि दीआ ॥ अमरदासि सुरपुरि मगु लीआ ॥८॥

The old boon was bestowed upon him, when Amar Das departed for the heavens.8.

ਸ੍ਰੀ ਨਾਨਕ ਅੰਗਦਿ ਕਰਿ ਮਾਨਾ ॥ ਅਮਰਦਾਸ ਅੰਗਦ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥

स्री नानक अंगदि करि माना ॥ अमरदास अंगद पहिचाना ॥

Sri Nanak was recognized in Angad, and Angad in Amar Das.

ਅਮਰਦਾਸ ਰਾਮਦਾਸ ਕਹਾਯੋ ॥ ਸਾਧਨ ਲਖਾ ਮੂੜ੍ਹ ਨਹਿ ਪਾਯੋ ॥੯॥

अमरदास रामदास कहायो ॥ साधन लखा मूड़्ह नहि पायो ॥९॥

Amar Das was called Ram Das, only the saints know it and the fools did not.9.

ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਸਭਹੂੰ ਕਰ ਜਾਨਾ ॥ ਏਕ ਰੂਪ ਕਿਨਹੂੰ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥

भिंन भिंन सभहूं कर जाना ॥ एक रूप किनहूं पहिचाना ॥

The people on the whole considered them as separate ones, but there were few who recognized them as one and the same.

ਜਿਨ ਜਾਨਾ ਤਿਨ ਹੀ ਸਿਧ ਪਾਈ ॥ ਬਿਨ ਸਮਝੇ ਸਿਧਿ ਹਾਥਿ ਨ ਆਈ ॥੧੦॥

जिन जाना तिन ही सिध पाई ॥ बिन समझे सिधि हाथि न आई ॥१०॥

Those who recognized them as One, they were successful on the spiritual plane. Without recognition there was no success.10.

ਰਾਮਦਾਸ ਹਰਿ ਸੋ ਮਿਲ ਗਏ ॥ ਗੁਰਤਾ ਦੇਤ ਅਰਜਨਿਹ ਭਏ ॥

रामदास हरि सो मिल गए ॥ गुरता देत अरजनिह भए ॥

When Ramdas merged in the Lord, the Guruship was bestowed upon Arjan.

ਜਬ ਅਰਜਨ ਪ੍ਰਭੁ ਲੋਕਿ ਸਿਧਾਏ ॥ ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਤਿਹ ਠਾ ਠਹਰਾਏ ॥੧੧॥

जब अरजन प्रभु लोकि सिधाए ॥ हरिगोबिंद तिह ठा ठहराए ॥११॥

When Arjan left for the abode of the Lord, Hargobind was seated on this throne.11.

ਹਰਿਗੋਬਿੰਦ ਪ੍ਰਭ ਲੋਕਿ ਸਿਧਾਰੇ ॥ ਹਰੀਰਾਇ ਤਹਿ ਠਾਂ ਬੈਠਾਰੇ ॥

हरिगोबिंद प्रभ लोकि सिधारे ॥ हरीराइ तहि ठां बैठारे ॥

When Hargobind left for the abode of the Lord, Har rai was seated in his place.

ਹਰੀਕ੍ਰਿਸਨ ਤਿਨ ਕੇ ਸੁਤ ਵਏ ॥ ਤਿਨ ਤੇ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਭਏ ॥੧੨॥

हरीक्रिसन तिन के सुत वए ॥ तिन ते तेग बहादर भए ॥१२॥

Har Krishan (the next Guru) was his son; after him, Tegh Bahadur became the Guru.12.

ਤਿਲਕ ਜੰਵੂ ਰਾਖਾ ਪ੍ਰਭ ਤਾ ਕਾ ॥ ਕੀਨੋ ਬਡੋ ਕਲੂ ਮਹਿ ਸਾਕਾ ॥

तिलक जंवू राखा प्रभ ता का ॥ कीनो बडो कलू महि साका ॥

He protected the forehead mark and sacred thread (of the Hindus) which marked a great event in the Iron age.

ਸਾਧਨ ਹੇਤਿ ਇਤੀ ਜਿਨਿ ਕਰੀ ॥ ਸੀਸੁ ਦੀਆ ਪਰ ਸੀ ਨ ਉਚਰੀ ॥੧੩॥

साधन हेति इती जिनि करी ॥ सीसु दीआ पर सी न उचरी ॥१३॥

For the sake of saints, he laid down his head without even a sign.13.

ਧਰਮ ਹੇਤਿ ਸਾਕਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ॥ ਸੀਸੁ ਦੀਆ ਪਰ ਸਿਰਰੁ ਨ ਦੀਆ ॥

धरम हेति साका जिनि कीआ ॥ सीसु दीआ पर सिररु न दीआ ॥

For the sake of Dharma, he sacrificed himself. He laid down his head but not his creed.

ਨਾਟਕ ਚੇਟਕ ਕੀਏ ਕੁਕਾਜਾ ॥ ਪ੍ਰਭ ਲੋਗਨ ਕਹ ਆਵਤ ਲਾਜਾ ॥੧੪॥

नाटक चेटक कीए कुकाजा ॥ प्रभ लोगन कह आवत लाजा ॥१४॥

The saints of the Lord abhor the performance of miracles and malpractices. 14.

ਦੋਹਰਾ ॥

दोहरा ॥

DOHRA

ਠੀਕਰਿ ਫੋਰਿ ਦਿਲੀਸਿ ਸਿਰਿ ਪ੍ਰਭ ਪੁਰਿ ਕੀਯਾ ਪਯਾਨ ॥

ठीकरि फोरि दिलीसि सिरि प्रभ पुरि कीया पयान ॥

Breaking the potsherd of his body head of the king of Delhi (Aurangzeb), He left for the abode of the Lord.

ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਸੀ ਕ੍ਰਿਆ ਕਰੀ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਆਨ ॥੧੫॥

तेग बहादर सी क्रिआ करी न किनहूं आन ॥१५॥

None could perform such a feat as that of Tegh Bahadur.15.

ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਕੇ ਚਲਤ ਭਯੋ ਜਗਤ ਕੋ ਸੋਕ ॥

तेग बहादर के चलत भयो जगत को सोक ॥

The whole world bemoaned the departure of Tegh Bahadur.

ਹੈ ਹੈ ਹੈ ਸਭ ਜਗ ਭਯੋ ਜੈ ਜੈ ਜੈ ਸੁਰ ਲੋਕਿ ॥੧੬॥

है है है सभ जग भयो जै जै जै सुर लोकि ॥१६॥

While the world Iamented, the gods hailed his arrival in heavens.16.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਬਰਨਨੰ ਨਾਮ ਪੰਚਮੋ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੫॥ਅਫਜੂ॥੨੧੫॥

इति स्री बचित्र नाटक ग्रंथे पातशाही बरननं नाम पंचमो धिआइ समापतम सतु सुभम सतु ॥५॥अफजू॥२१५॥

End of the Fifth Chapter of BACHTTAR NATAK entitled `The Description of the Spiritual Kings (Preceptors).5.

[Matheen]

[jsingh96]

Suraj Prakash Granth - author: Kavi Santhok Singh

ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਧਰਮ ਧੁਜ ਹਰਤਾ ਤੁਰਕਨ ਮੂਲ ॥

ਚਰਨ ਸ਼ਰਨਿ ਤਾਰਨ ਤਰਨ ਨਮੋ ਹੋਇ ਅਨਕੂਲ ॥

Guru Tegh Bahadur is the standard bearer of Dharam and the one who rips out the roots of the Turks, The shelter of their feet is the boat which carries people accross the world ocean, coming into the shelter of their feet I (Kavi Santhok Singh) pay my salutations

http://sikh-reality.blogspot.com/