Waheguru ji ka khalsa
Waheguru ji ki Fateh
Human beings have lived over the past over hundreds of thousands of years as members of small tribes. The tribal instincts are deeply imprinted in their DNA. This was necessary for their survival and to be fittest to survive in those periods as Darwinism tells us. This genetic imprint cannot be wiped away in just wishful thinking. Caste is of course an evil in the modern world. But the DNA does not listen to the ideals of the whichever philosophy one begins to believe in. We keep creating divisions among people surrounding us all the time despite knowing "Manas ki jaat sabe ekai ...." We are sometilmes 'sikhs', at other times fans of a particular football clubs, then either Khalistanis or anti-Khalsitanis, or not "thick-headed Jatts' or "Putt Jattandan de bulaunde Bakkre ...". Or even being Sikhs we are 'Nihangs' or 'Nanaksariey'. And so on and on every day trying to imagin and create a tribe for us to belong to because our DNA is all the time is ceating hormones to make our brain to look for the tribe we do or could belong to. So being Sikhs or even perfect sikhs we still belong to or want to belong to the tribe designated as 'Sikhs'. This however does not overcome the scientific fact that the tribal instincts generated by the DNA fashioned by the hundreds of thousands of years of tribal past cannot be obliterated by the whims of a few centuries of idealism.
To illustrate this just read below an incident in Sikh history to show that being present close to tenth Guruji did not make much of a difference to the casteist (I would say tribal genetic instinct of a Sikh in the early 18th century:
Change of names to Singhs and emotionally reminding people that they should not exhibit casteism obviously does not or has not worked. We shall continue arguing and have argued over the centuries
I would like you to read about a hugely embarrassing event in Sikh history pertinent to the issue we are discussing and how Singhs very close to the time of tenth Guruji perceived this issue of caste. Please read on:
According to Mahan Kosh, Guru Gobind Singh ji Maharaj sent five Singhs (Baba Binod Singh, Kahan Singh, Baaz Singh, Bijay Singh, Ram Singh) with Baba Banda Singh towards Panjab.
About Kahan Singh, Kesar Singh Chhibber, an early eighteenth century writer narrates the incident as an eyewitness account. He was grandson of Dharam Singh the treasurer of tenth Guruji. He had met Mata Sundari ji, Mata Sahib Kaur, and Guru ji’s uncle Mama Kirpal Singh and Bhai Mani Singh. His father Gurbax Singh was appointed the guardian of Amritsar city by Mata ji so Kesar Singh came to Amritsar with him. Kesar Singh as a child witnessed the incident that he describes in a book that he wrote later. He wrote ‘Bansawalinama Dasan Patshaheean Ka’ in which this incident is described.
A translation of the Punjabi text is given below. Point that may be noted is that Kahan Singh around whom this even revolves was one of the companions of Baba Banda Singh and he must have taken Amrit during tenth Guru ji’s lifetime and must be very close to Guru ji. Moreover he was descendent of second Guruji. The text goes thus:
Kahan Singh Trehan from Goindwal and a descendent of Guruji.
As a Sardar (chief) Sikh sat at the Bunga (Akal Bunga, Akal Takhat) himself.
Sikhs came to the fair (organised by) local residents circumabulating (the Harimandar).
A Sikh going in front of them met these Sikhs and embraced them. (4)
These Sikhs also embraced him lovingly.
They loved him very much.
After hugging each other when they departed.
Kahan Singh ji saw that particular sikh when all those Sikhs separated. (5)
He (Kahan Singh) sent a man to bring that Sikh to him.
Kahan Singh ji asked,”O Sikh! Which Sikh are you, what caste are you called by?”
Sikh stood there hugely embarrassed.
Then Singh ji again said,”What Sikh are you known as?” (6)
Then he said, “Sir, I am a Mazhabi Sikh (a sikh originally from a low caste)”.
Then Singh ji ordered those other Sikhs to be brought in as well immediately.
Those local Sikhs all arrived,
The ones who had embraced and hugged this other sikh lovingly. (7)
(Singh ji) spoke thus, “Bhai Sikhs, do you know this sikh?”
All those said.”Yes sir”.
(Singh ji) spoke thus, “Which sikh is he, what is his caste?”
They said, sir, landowner sikh and he is known as ‘Sandhu’ (8)(usually a jat surname but occasionally lower castes also may have this surname)
Then he was asked in front of these Sikhs.
“Bhai Sikh! What is your caste? He mentioned, ‘Mazhabi’ (sikh from low castes )
The local Sikhs were surprised on hearing this.
These Sikhs said, “Sir, he has eaten food with us” (9)
All of us Sikhs have served him food making him sit in our own kitchen.
(persons of lower castes were not allowed to enter kitchen of higher caste persons)
Food in (our) plate and water in the bowl was given to him to drink.
This sikh (had) said ‘I am landowner sikh and am a local resident of Amritsar”
All Sikhs have served him with food in their own homes one by one. (10)
Singh ji asked (the ‘Mazhabi’ Sikh), “Why Bhai! Why did you do this?”
He said,”Sir, I am sorry. I forgot (went astray)”.
(Bhai Kahan Singh)Spake thus,”It is not you who forgot (went astry), it is these (Sikhs) who forgot (went astray).
They only saw Guru’s insignia, didn’t see your body (person).” (11)
Bhai Sikha! How could you forget?
Why didn’t you check for your mother, father, brother, sister or relatives?
Those in whose family you were born, grew up and had food together and socialise. How did you forget that (you are from that) family? (12)
It is these Sikhs who got misled by just recognising Guru’s symbols.
Why did you forget? You seem to be fairly knowledgable.
You have done this intentionally.
It is these Sikhs who got misled who saw only Guru’s symbols. (13)
Following just the Guru’s symbols these Sikhs got misled.
So that nobody may repeat this mistake (in the future).
A barber was called and his hair were shaved.
Making him sit on a donkey was taken around the town. (14)
He was hanged by the side of Tunda Sar (a water pond )
And (Kahan Singh) asked this to the local resident Sikhs.
“You arrange a Yag (a sacred purification Hindu worship), do Gurpurab, and prepare Parsad”.
“Your were misled by Guru’s symbols, so you are not stigmatised by this”. (15)
“Do not talk about this in the township”
“Keep the tenets of Sikhism in your mind”.
“The Turks (muslim rulers) are eager to find faults lest some trouble arises”
“There should not be any gossiping about this in the township at all”. (16)
All the Sikhs said,”Sir, you did the right thing that you punished him”.
None would repeat such a thing again.
It created such a fear and respect for Sikhism.
That even if someone dropped a thing somewhere, it would continue lying there, and no one would take it away. (17)
(Fourteenth Chapter of “Bansavalinama Dasan Patshaheean Ka” “Genealogy of ten patshahis”)
(ਬੰਸਾਵਲੀ ਨਾਮਾ ਦਸਾਂ ਪਾਤਸਾਹੀਆਂ ਕਾ, ਕੇਸਰ ਸਿੰਘ ਛਿੱਬਰ, ਪੰਨਾ 218-220, ਪਿਆਰ ਸਿੰਘ ਪਦਮ (ਐਡੀਟਰ), ਸਿੰਘ ਬਰਦਰਜ਼, ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ, 1997)
ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਤ੍ਰਿਹਨ ਗੋਇੰਦਵਾਲੋਂ ਗੁਰੁ ਕੀ ਅਉਲਾਦ।
ਸਿਰਦਾਰ ਸਿਖ ਆਇ ਬੈਠਾ ਬੁੰਗੇ (ਅਕਾਲ ਤਖਤ) ਆਪ।
ਸਿਖ ਵਾਸੀਆਂ (ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਵਸਨੀਕ) ਦੇ ਮੇਲੇ ਉਪਰਿ ਪਰਦੱਖਨਾ ਦੇ ਦੇ ਆਏ।
ਇਕ ਸਿਖ ਸਨਮੁਖ (ਸਾਹਮਣੇ) ਜਾਂਦਾ, ਸਿਖਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਗਲਿ ਲਾਏ।4।
ਸਿਖ ਉਸ ਨੂੰ ਗਲਿ ਮਿਲੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲਿ ਧਾਇ; ਕਰਿ ਕਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅਧਿਕਾਇ (ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ)।
ਜਦਿ ਮਿਲ ਮਿਲ ਜੁਦਾ ਹੋਇ ਫੁਟੇ(ਚਲੇ ਗਏ)
ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਡਿਠਾ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਂ ਸਭਾ ਸਿਖ ਮੁਟੇ (ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਸਿਖ ਮੁੜੇ) ।5।
ਭੇਜ ਕੇ ਆਦਮੀ ਸੋ ਸਿਖ ਬੁਲਾਇਆ।
ਕਾਨ੍ਹ ਸਿੰਘ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਪੁੱਛਿਆ: “ਸਿਖਾ ਤੂ ਕਉਨ ਸਿਖ ਹੋਤਾ” ।6।
ਤਬ ਤਿਨ ਕਹਿਆ: “ਜੀ ਮੈਂ ਸਿਖ ਹਾਂ ਮਜ੍ਹਬੀ ।“
ਤਬ ਸਿੰਘ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਉਹੁ ਸਿਖ ਸੱਦਿ ਭੇਜੇ ਤਦਬੀ (ਉਦੋਂ ਹੀ)।
ਉਹ ਸਿਖ ਵਾਸੀਆਂ ਵਾਲੇ (ਲੋਕਲ) ਸਭੇ ਆਏ । ਜੇਹੜੇ ਗਲਿ ਮਿਲੇ ਆਹੇ ਧਾਇ ਧਾਇ ।7।
ਬਚਨ ਕੀਤਾ: “ਭਾਈ ਸਿਖੋ ! ਏਸ ਸਿਖ ਦੇ ਤੁਸੀਂ ਮਹਿਰਮ ਹੋ ?”
ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਸਭਨਾਂ ਕਹਿਆ, “ਜੀ ਆਹੋ।“
ਬਚਨ ਕੀਤਾ: “ਏਹ ਕਉਨ ਸਿਖ ਹੈ, ਕਿਆ ਇਸ ਦੀ ਜਾਤਿ ?”
ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਕਹਿਆ, “ਜੀ ਜਿਮੀਦਾਰੁ ਸਿਖ ਸੰਧੂ ਕਹਾਤਿ”।8।
ਤਬ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਸਿਖਾਂ ਦੇ ਰੋਬਰੋ ਫੇਰ ਸਿਖ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ:
“ਭਾਈ ਸਿਖਾ! ਕੀ ਜਾਤਿ ਹੈ ਤੇਰੀ?” ਤਿਨ ਮਜ੍ਹਬੀ ਦਸਿਆ।
ਸਿਖ ਵਾਸੀ ਵਾਲੇ ਸੁਣ ਕੇ ਭਏ ਹੈਰਾਨ।
ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਸਿਖਾਂ ਕਹਿਆ: “ਜੀ ਇਸ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਵਰਤਨਿ ਕੀਤੀ ਹੈ ਖਾਨ ਪਾਨ”।9।
ਸਭਨਾਂ ਸਿਖਾਂ ਚਉਂਕੇ ਬਿਠਾਇ ਪ੍ਰਸਾਦ ਹੈ ਖਵਾਇਆ।
ਥਾਲੀ ਵਿਚਿ ਪ੍ਰਸਾਦ, ਕਟੋਰੇ ਪਾਣੀ ਹੈ ਪੀਵਾਇਆ।
ਇਸ ਸਿਖ ਨੇ ਕਹਿਆ: “ਮੈਂ ਜ਼ਿਮੀਦਾਰ ਸਿੱਖ ਹਾਂ; ਵਾਸੀ (ਰਿਹਾਇਸ਼) ਮੇਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ।“
ਸਿਖਾਂ ਸਭਨਾਂ ਟਹਲ ਹੈ ਕੀਤੀ ਪ੍ਰਸਾਦੁ ਘਰਿ ਬ-ਘਰਿ।10॥
ਸਿੰਘ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਕਹਿਆ: “ਕਿਉਂ ਭਾਈ! ਤੂ ਏਹੁ ਕਿਆ ਕਰਤ ਭਇਆ?”
ਤਿਨ ਕਹਿਆ: “ਜੀ ਮੈਂ ਭੁੱਲ ਹਾਂ ਗਇਆ।“
ਬਚਨ ਕੀਤਾ: “ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਭੁਲਾ, ਭੁਲੇ ਹੈਨ ਏਹੁ।
ਇਨ੍ਹਾਂ ਬਿਰਦ ਗੁਰੁ ਕਾ (ਗੁਰੁ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਬਾਹਰੀ ਪਹਿਚਾਨ) ਹੈ ਡਿਠਾ, ਨਹੀਂ ਡਿਠੀ ਤੇਰੀ ਦੇਹ।11।
ਭਾਈ ਸਿਖਾ! ਤੂੰ ਕੀਕੂ ਭੁੱਲ ਹੈਂ ਗਿਆ।
ਤੁਧ ਆਪਨਾ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਭੈਣ ਭਾਈ ਸ਼ਰੀਕ ਸਕਾ ਦੇਖ ਨਹੀਂ ਲਿਆ?
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਤੂ ਜੰਮਿਆ, ਵੱਡਾ ਹੋਇ ਕੇ ਖਾਂਦਾ ਪੀਂਦਾ ਵਰਤਦਾ ਰਿਹਾ।
ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਆਪਨਾ ਪਰਵਾਰੁ ਅਤੇ ਜਨਮੁ ਭੁੱਲ ਕੀਕੂੰ ਗਿਆ।12।
ਭੁਲੇ ਹੈਨ ਸਿਖ ਗੁਰੁ ਕਾ ਬਿਰਦ ਪਛਾਨ। ਤੂ ਕਿਉਂ ਭੁੱਲਾ ਤੂ ਤਾ ਆਹੋ ਸੁਜਾਨ।
ਤੁਧ ਜਾਣਿ ਬੁਝਿ ਕੇ ਇਹੁ ਕੰਮ ਹੈ ਕੀਤਾ।
ਭੁਲੇ ਹੈਨ ਸਿਖ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਿਰਦ ਗੁਰੁ ਕਾ ਦੇਖ ਲੀਤਾ”।13।
ਬਿਰਦ ਪਿਛੇ ਸਿਖ ਹੈਨ ਭੁੱਲੇ, ਸੋ ਬਿਰਦ ਗੁਰੁ ਕੀ ਦੇਹ । ਫੇਰ ਕੋਈ ਐਸੀ ਕਰੇ ਨ ਏਹੁ।
ਬੁਲਾਇ ਨਾਈ, ਤਿਸ ਦੇ ਕੇਸ ਲੁਹਾਏ। ਚਾੜ੍ਹਿ ਖਰ (ਗਧੇ) ਪਰ ਦਿਤਾ ਨਗਰ ਫਿਰਾਏ।14।
ਸਰ ਟੁੰਡੇ (ਟੁੰਡਾਸਰ ਸਰੋਵਰ) ਦੇ ਸੋ ਫਾਂਸੀ ਲਾਇਆ।
ਅਤੇ ਸਿਖਾਂ ਵਾਸੀ ਵਾਲਿਅਂ ਨੂੰ ਇਹੁ ਬਚਨੁ ਸੁਣਾਇਆ।
ਤੁਸੀਂ ਕਰੋ ਜੱਗੁ ਗੁਰਪੁਰਬੁ ਪ੍ਰਸਾਦੁ’
ਤੁਸੀਂ ਭੁਲੇ ਗੁਰੁ ਕੇ ਬਿਰਦ ਪਿਛੇ, ਤੁਸਾਂ ਨੂੰ ਕੁਛੁ ਨਹੀਂ ਇਸ ਦਾ ਦਾਗੁ।15।
ਇਸ ਗੱਲਿ ਦੀ ਚਰਚਾ ਵਾਸੀ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਨਹੀਂ ਕਰਣੀ। ਸਿਖੀ ਦੀ ਮਤਿ ਹਿਰਦੇ ਧਰਣੀ।
ਤੁਰਕ ਹੈਨਿ ਹੁੱਜਤੀ ਕੋਈ ਹੁੱਜਤ ਨ ਉਠ ਖਲ਼ੋਵੈ।
ਵਾਸੀ ਵਿਚ ਇਸ ਗ੍ਲਿ ਦੀ ਚਰਚਾ ਮੂਲ ਨਾ ਹੋਵੈ।16।
ਸਭਨਾਂ ਸਿਖਾਂ ਕਹਿਆ, “ਜੀ ਬਹੁਤੁ ਹੱਛਾ ਕੀਤਾ ਇਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਸਜਾਇ।
ਬਹੁੜਿ (ਦੁਬਾਰਾ) ਨਾ ਕੋਈ ਐਸਾ ਕਰਮੁ ਕਮਾਇ।“
ਐਸਾ ਡਰੁ ਅਤੇ ਅਦਬੁ ਗੁਰਸਿਖੀ ਦਾ ਭਇਆ।
ਜੋ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦੀ ਵਸਤੁ ਡਿਗੇ, ਤਾਂ ਪਈ ਰਹੇ, ਕੋਈ ਨ ਲਇਆ।17॥
From www.Amritworld.com
