chatanga1

Chritar 101: Tale of Sohni Mahiwal ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਰਾਵੀ ਤੀਰ ਜਾਟ ਇਕ ਰਹੈ ॥ ਮਹੀਵਾਲ ਨਾਮ ਜਗ ਕਹੈ ॥ On the banks of river Ravi, a peasant Jat called Mahinwal used to live. ਨਿਰਖਿ ਸੋਹਨੀ ਬਸਿ ਹ੍ਵੈ ਗਈ ॥ ਤਾ ਪੈ ਰੀਝਿ ਸੁ ਆਸਿਕ ਭਈ ॥੧॥ A woman named Sohani fell in love with him and came under his dominance.(1) ਜਬ ਹੀ ਭਾਨ ਅਸਤ ਹ੍ਵੈ ਜਾਵੈ ॥ ਤਬ ਹੀ ਪੈਰਿ ਨਦੀ ਤਹ ਆਵੈ ॥ At the Sunset, she used to swim across the river and there (to see him). ਦ੍ਰਿੜ ਗਹਿ ਘਟ ਉਰ ਕੇ ਤਰ ਧਰੈ ॥ ਛਿਨ ਮਹਿ ਪੈਰ ਪਾਰ ਤਿਹ ਪਰੈ ॥੨॥ Holding an earthen pitcher in her hand she would jump in (the river) and arrive at the other side.(2) ਏਕ ਦਿਵਸ ਉਠਿ ਕੈ ਜਬ ਧਾਈ ॥ ਸੋਵਤ ਹੁਤੋ ਬੰਧੁ ਲਖਿ ਪਾਈ ॥ One day when she ran out, her brother, who was slumbering there, saw her. ਪਾਛੈ ਲਾਗਿ ਭੇਦ ਤਿਹ ਚਹਿਯੋ ॥ ਕਛੂ ਸੋਹਨੀ ਤਾਹਿ ਨ ਲਹਿਯੋ ॥੩॥ He followed her and discovered the secret but Sohani did not realise.(3) ਭੁਜੰਗ ਛੰਦ ॥ Bhujang Chhand ਛਕੀ ਪ੍ਰੇਮ ਬਾਲਾ ਤਿਸੀ ਠੌਰ ਧਾਈ ॥ Imbued in love, she ran to the direction, ਜਹਾ ਦਾਬਿ ਕੈ ਬੂਟ ਮੈ ਮਾਟ ਆਈ ॥ Where, under the bush, she had hidden the pitcher. ਲੀਯੌ ਹਾਥ ਤਾ ਕੌ ਧਸੀ ਨੀਰ ਮ੍ਯਾਨੇ ॥ She picked up the pitcher, jumped into the water, ਮਿਲੀ ਜਾਇ ਤਾ ਕੌ ਯਹੀ ਭੇਦ ਜਾਨੇ ॥੪॥ And came to meet her lover but none could fathom the secret.(4) ਮਿਲੀ ਜਾਇ ਤਾ ਕੌ ਫਿਰੀ ਫੇਰਿ ਬਾਲਾ ॥ ਦਿਪੈ ਚਾਰਿ ਸੋਭਾ ਮਨੋ ਆਗਿ ਜ੍ਵਾਲਾ ॥ Thus she would go to meet him again and again, to quench her thirst of the fire of passion. ਲਏ ਹਾਥ ਮਾਟਾ ਨਦੀ ਪੈਰਿ ਆਈ ॥ ਕੋਊ ਨਾਹਿ ਜਾਨੈ ਤਿਨੀ ਬਾਤ ਪਾਈ ॥੫॥ She would row back with the pitcher, as if nothing had happened.(5) ਭਯੋ ਪ੍ਰਾਤ ਲੈ ਕਾਚ ਮਾਟਾ ਸਿਧਾਯੋ ॥ ਤਿਸੈ ਡਾਰਿ ਦੀਨੋ ਉਸੇ ਰਾਖਿ ਆਯੋ ॥ (One day) Her brother reached there early in the morning with an unbaked earthen pitcher. ਭਏ ਸੋਹਨੀ ਰੈਨਿ ਜਬ ਹੀ ਸਿਧਾਈ ॥ He broke into pieces the baked one and put the unbaked-one in its place. ਵਹੈ ਮਾਟ ਲੈ ਕੇ ਛਕੀ ਪ੍ਰੇਮ ਆਈ ॥੬॥ The night fell, Sohani came and, taking that pitcher, plunged into water.(6) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਅਧਿਕ ਜਬ ਸਰਿਤਾ ਤਰੀ ਮਾਟਿ ਗਯੋ ਤਬ ਫੂਟਿ ॥ When she had swam about half way, the pitcher started to crumble ਡੁਬਕੀ ਲੇਤੇ ਤਨ ਗਯੋ ਪ੍ਰਾਨ ਬਹੁਰਿ ਗੇ ਛੂਟਿ ॥੭॥ And her soul abandoned her body.(7) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਮੇਹੀਵਾਲ ਅਧਿਕ ਦੁਖੁ ਧਾਰਿਯੋ ॥ ਕਹਾ ਸੋਹਨੀ ਰਹੀ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥ Mahinwal was dismayed, ‘Where has Sohani gone?’ ਨਦੀ ਬੀਚ ਖੋਜਤ ਬਹੁ ਭਯੋ ॥ ਆਈ ਲਹਿਰ ਡੂਬਿ ਸੋ ਗਯੋ ॥੮॥ He jumped into the river to search, but in the waves lost himself.(8) ਏਕ ਪੁਰਖ ਯਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸੁਧਾਰਿਯੋ ॥ ਮੇਹੀਵਾਲ ਸੋਹਨਿਯਹਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥ Some said, Mahinwal himself killed Sohani, ਕਾਚੋ ਘਟ ਵਾ ਕੋ ਦੈ ਬੋਰਿਯੋ ॥ ਮੇਹੀਵਾਲ ਹੂੰ ਕੋ ਸਿਰ ਤੋਰਿਯੋ ॥੯॥ But the fact is, with unbaked pitcher she was killea and then he was killed by hitting his head.(9)(1) ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਪੁਰਖ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕ ਸੌ ਇਕ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੦੧॥੧੮੬੫॥ਅਫਜੂੰ॥ 101st Parable of Auspicious Chritars Conversation of the Raja and the Minister, Completed with Benediction. (101)(1866)

You are right. gurbani is highly repetitive. Majority of Gurbani is highly repetitive after Mool Mantar. I like to think of Gurbani replicating life. Everyday we repeat the same things, usually in the same order. Gurbani is repetitive like this.

Pause when we 6 months behind schedule? I think we should keep going and and try to draw conclusions as we are going.

Yes, the very famous of Samson and Delilah springs to mind. She did what no other man could do. Yes, that is the title of Indra. It does seem to carry a link to previous charitar. One thing that I find unusual in this also, is the Maulvis. Maulvis/Muslims have been mentioned in preceding charitars as well. I think this charitar seems to show some kind of heirarchy amongst the characters involved. Notice how in the previous charitar, one woman was able to hold her ground againt Maulvis. Then in this charitar, one woman was able to overcome a rakhsas who killed Maulvis with little difficulty. One last thing, in this post, we have now as a team come to charitar 100. Lol, I had hoped to be here at New Year. We are roughly 1/4 of the way through.

I heard their story when I was reading "Ramayana". The forefathers of Shri Ram Chander did an asmedh yug, and the horse was let loose. Lord Indra took the horse and hid it in Kapil Muni's ashram. When the soldiers of the the house of Ikshvasu came to look for it they disrupted Kapil Muni's penance and Kapil Muni at the time with his shakti burnt all the soldiers to death. He knew Indra had hidden the horse in his (Kapil Muni's) ashram but I can't remember what happened further. I will have to look in my copies of Ramayana tomorrow to see if I can find anything.

Good find Dal. i had totally forgotten about the the story of Lord Indra and Kapil Muni. There was a connection between them both, borne out of jealousy on Indra'a part.

Chritar 100: Tale of A Clever Woman ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਰੋਪਰ ਰਾਵ ਰੁਪੇਸ੍ਵਰ ਭਾਰੋ ॥ ਰਘੁਕੁਲ ਬੀਚ ਅਧਿਕ ਉਜਿਯਾਰੋ ॥ In the city of Ropar, there lived a magnanimous Raja called ਚਿਤ੍ਰ ਕੁਅਰਿ ਰਾਨੀ ਇਕ ਤਾ ਕੇ ॥ ਰੂਪਵਤੀ ਕੋਊ ਤੁਲਿ ਨ ਵਾ ਕੇ ॥੧॥ Roopeshwar. Chittar Kunwar was one of his Ranis; there was none as beautiful as she in the world.(1) ਦਾਨਵ ਏਕ ਲੰਕ ਤੇ ਆਯੋ ॥ ਤਾ ਕੋ ਰੂਪਿ ਹੇਰਿ ਉਰਝਾਯੋ ॥ A Devil came from (the country of) Lanka, who was enchanted with her beauty, ਮਨ ਮੈ ਅਧਿਕ ਰੀਝਿ ਕਰਿ ਗਯੋ ॥ ਤਾ ਕੋ ਲਗਾ ਨ ਤਜਿ ਤਹਿ ਦਯੋ ॥੨॥ He fell for her and he felt that he would not survive without her.(2) ਤਬ ਤਿਨ ਮੰਤ੍ਰੀ ਅਧਿਕ ਬੁਲਾਏ ॥ ਅਨਿਕ ਭਾਂਤਿ ਉਪਚਾਰ ਕਰਾਏ ॥ He called a number of mendicants and got them to perform some charms. ਤਹਾ ਏਕ ਮੁਲਾ ਚਲਿ ਆਯੋ ॥ ਆਨਿ ਆਪਨਾ ਓਜੁ ਜਨਾਯੋ ॥੩॥ A Maulana (Muslim priest) came there too and performed some incantation.(3) ਤਬ ਤਿਨ ਘਾਤ ਦਾਨਵਹਿ ਪਾਯੋ ॥ ਏਕ ਹਾਥ ਸੌ ਮਹਲ ਉਚਾਯੋ ॥ When the Devil got an opportunity, he picked the palace on his one ਦੁਤਿਯ ਹਾਥ ਤਾ ਕੌ ਗਹਿ ਲੀਨੋ ॥ ਤਵਨ ਛਾਤ ਭੀਤਰ ਧਰਿ ਦੀਨੋ ॥੪॥ Hand and with the other he pushed him (Maulana) in.( 4) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਧਰਿਯੋ ਥੰਭ ਊਪਰ ਤਿਸੈ ਇਕ ਕਰ ਛਾਤ ਉਠਾਇ ॥ He pushed the ceiling up and put him on top of one pillar, ਮਾਰਿ ਮੁਲਾਨਾ ਕੋ ਦਯੋ ਜਮ ਕੇ ਧਾਮ ਪਠਾਇ ॥੫॥ And thus killed Maulana and despatched him to the domain of death.(5) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਤਹ ਇਕ ਔਰ ਮੁਲਾਨੋ ਆਯੋ ॥ ਸੋਊ ਪਕਰਿ ਟਾਂਗ ਪਟਕਾਯੋ ॥ Then came another Maulana. Holding him through his legs he struck him down. ਤੀਜੌ ਔਰ ਆਇ ਤਹ ਗਯੋ ॥ ਸੋਊ ਡਾਰਿ ਨਦੀ ਮੈ ਦਯੋ ॥੬॥ The third one came too, which he threw in the river.(6) ਤਬਿ ਇਕ ਤ੍ਰਿਯਾ ਤਹਾ ਚਲਿ ਆਈ ॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਤਿਹ ਕਰੀ ਬਡਾਈ ॥ A woman came there and repeatedly praised him. ਲੇਹਜ ਪੇਹਜ ਬਹੁ ਤਾਹਿ ਖਵਾਯੋ ॥ ਮਦਰੋ ਪ੍ਯਾਇ ਤਾਹਿ ਰਿਝਵਾਯੋ ॥੭॥ With dainty food and wine she appeased the Devil.(7) ਤਾ ਕੇ ਨਿਤਿ ਬੁਹਾਰੀ ਦੇਵੈ ॥ ਤਾ ਕੋ ਚਿਤ ਚੁਰਾਇ ਕੈ ਲੇਵੈ ॥ She would come there for sweeping every day and comfort him. ਇਕ ਦਿਨ ਹੋਇ ਬਿਮਨ ਸੀ ਰਹੀ ॥ ਤਬ ਐਸੇ ਦਾਨੋ ਤਿਹ ਕਹੀ ॥੮॥ One day when she was sitting depressed, the devil inquired.(8) ਖਾਤ ਪੀਤ ਹਮਰੋ ਤੂੰ ਨਾਹੀ ॥ ਸੇਵਾ ਕਰਤ ਰਹਤ ਗ੍ਰਿਹ ਮਾਹੀ ॥ ‘In our house, you do not eat or drink and just keep on serving us. ਅਧਿਕ ਰੀਝਿ ਨਿਸਚਰਹਿ ਉਚਾਰੋ ॥ ਦੇਉ ਵਹੈ ਜੋ ਹ੍ਰਿਦੈ ਬਿਚਾਰੋ ॥੯॥ ‘Whatever you desire for and whatever you ask for, you will be granted.’(9) ਜਬ ਦੋ ਤੀਨਿ ਬਾਰ ਤਿਨ ਕਹਿਯੋ ॥ ਤਾ ਪੈ ਅਧਿਕ ਰੀਝਿ ਕੈ ਰਹਿਯੋ ॥ When the devil asked a couple of times, then, with great efforts, she said, ਕਹਿਯੋ ਅਸੁਰ ਲਾਗਯੋ ਇਕ ਤ੍ਰਿਯਾ ਕੋ ॥ ਸਕੈ ਦੂਰਿ ਕਰ ਤੂ ਨਹਿ ਤਾ ਕੋ ॥੧੦॥ ‘You cannot help me to get rid of my afflictions.’(10) ਤਬ ਤਿਨ ਜੰਤ੍ਰ ਤੁਰਤੁ ਲਿਖਿ ਲੀਨੋ ॥ ਲੈ ਤਾ ਕੋ ਕਰ ਭੀਤਰ ਦੀਨੋ ॥ The demons immediately wrote an incantation and gave that to her, ਜਾ ਕੋ ਤੂ ਇਕ ਬਾਰ ਦਿਖੈ ਹੈ ॥ ਜਰਿ ਬਰਿ ਢੇਰ ਭਸਮਿ ਸੋ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ॥੧੧॥ ‘Once you show it to anyone, that person will be annihilated.’(11) ਤਾ ਕੈ ਕਰ ਤੇ ਜੰਤ੍ਰ ਲਿਖਾਯੋ ॥ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਤਹਿ ਕੋ ਦਿਖਰਾਯੋ ॥ She took the incantation and keeping it her hand showed it to him. ਜਬ ਸੁ ਜੰਤ੍ਰ ਦਾਨੋ ਲਖਿ ਲਯੋ ॥ ਸੋ ਜਰਿ ਢੇਰ ਭਸਮ ਹ੍ਵੈ ਗਯੋ ॥੧੨॥ As soon as he saw the writing, he was exterminated.(12) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਦੇਵਰਾਜ ਜਿਹ ਦੈਤ ਕੌ ਜੀਤ ਸਕਤ ਨਹਿ ਜਾਇ ॥ The devil, which could not be eliminated by superior human beings, ਸੋ ਅਬਲਾ ਇਹ ਛਲ ਭਏ ਜਮ ਪੁਰ ਦਯੋ ਪਠਾਇ ॥੧੩॥ Was despatched to the domain of death through the clever Chritar of the woman.(13)(1) ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕ ਸੌਵੌ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੦੦॥੧੮੫੬॥ਅਫਜੂੰ॥ One hundredth Parable of Auspicious Chritars Conversation of the Raja and the Minister, Completed with Benediction. (100)(1856)

Yeah, when I read this I thought to myself thats exactly what has been happening in pakistan for about 30 years. Its extremely interesting that Guru Sahib wrote about this some 300 years. This charitar tells us 3 things - 1. How religion and the fear of religious offence can easily be misused in order for personal gain. (Asia Bibi has been a huge issue in Pakistan over the last few years). 2. How the leaders/ruler of a country can be impartial and not take the easy way out by siding with "religious" party in some kind of pretence of upholding religious fervour. I was quite impressed that the Nawab listened to the woman's side and endeavoured to find out the truth. 3. That everybody, no matter of gender or social standing, should have the recourse to a defence. The fact is this was a woman, surrounded and threatened by a gang of Maulvis armed with religious sanction (in their minds) and the Nawab recognised that and gave her his neutrality. A very important lesson.

Chritar 99: Tale of Ruder Kala ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਪੋਠੋਹਾਰਿ ਨਾਰਿ ਇਕ ਰਹੈ ॥ ਰੁਦ੍ਰ ਕਲਾ ਤਾ ਕੋ ਜਗ ਕਹੈ ॥ In the country of Puthohar, a woman used to live, who was known as Ruder Kala. ਤਿਹ ਗ੍ਰਿਹ ਰੋਜ ਖੁਦਾਈ ਆਵੈ ॥ ਧਨ ਡਰ ਪਾਇ ਤਾਹਿ ਲੈ ਜਾਵੈ ॥੧॥ Every day some (Muslim) priests used to come to her and take her wealth away after threatening her.(1) ਇਕ ਦਿਨ ਇਨ ਕਛੁ ਧਨੁ ਨਹਿ ਦਯੋ ॥ ਕੋਪ ਖਦਾਇਨ ਕੇ ਮਨ ਭਯੋ ॥ Once, when she had been left with no money, the Maulana priests flew into a rage. ਸਭ ਹੀ ਹਾਥ ਕੁਰਾਨ ਉਠਾਏ ॥ ਮਿਲਿ ਗਿਲਿ ਭਵਨ ਤਵਨ ਕੇ ਆਏ ॥੨॥ They got together and came to her house.(2) ਹਾਨਤ ਕਹਿਯੋ ਨਬੀ ਕੀ ਕਰੀ ॥ ਯਹ ਸੁਨਿ ਬਚਨ ਨਾਰਿ ਅਤਿ ਡਰੀ ॥ (They said) ‘You have insulted the Prophet Mohammed,’ she was dreaded to hear this. ਤਿਨ ਕੋ ਸਦਨ ਬੀਚ ਬੈਠਾਯੋ ॥ ਖਾਨ ਮੁਹਬਤ ਸਾਥ ਜਤਾਯੋ ॥੩॥ She invited them and requested them to be seated and, then, sent message to Mohabat Khan (the ruler of the place).(3) ਤਾ ਕੇ ਤੁਰਤ ਪਯਾਦੇ ਆਏ ॥ ਇਕ ਗ੍ਰਿਹ ਮੈ ਬੈਠਾਇ ਛਿਪਾਏ ॥ Then the Turk (Muslim) spies came and she accommodated them secretly in a room there. ਖਾਨਾ ਭਲੋ ਤਿਨਾਗੇ ਰਾਖ੍ਯੋ ॥ ਆਪੁ ਖਦਾਇਨ ਸੋ ਯੋ ਭਾਖ੍ਯੋ ॥੪॥ They (the raiders) were already there; she had served them the dainty foods. What she said, follows:(4) ਹਾਨਤ ਮੈ ਨ ਨਬੀ ਕੀ ਕਰੀ ॥ ਮੋ ਤੌ ਕਹੋ ਚੂਕ ਕਾ ਪਰੀ ॥ ‘I have not insulted the prophet. Where else could I have gone wrong? ਤਾ ਕੀ ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਮੈ ਕਰੋ ॥ ਅਪਨੇ ਮਾਰਿ ਕਟਾਰੀ ਮਰੋ ॥੫॥ ‘If I have insult Him, I will kill myself with a dagger.(5) ਜੋ ਕਛੁ ਲੈਨੋ ਹੋਇ ਸੁ ਲੀਜੈ ॥ ਹਾਨਤ ਕੋ ਮੁਹਿ ਦੋਸੁ ਨ ਦੀਜੈ ॥ ‘Whatever you want, you take away from me but don’t accuse me for blasphemy.’ ਬਿਹਸਿ ਖੁਦਾਇਨ ਬਚਨ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥ ਧਨ ਲਾਲਚ ਹਮ ਚਰਿਤ ਸੁ ਧਾਰਿਯੋ ॥੬॥ Then they said jovially, ‘We had devised this to pillage money out of you.(6) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਜੋ ਹੌ ਕਛੂ ਮੁਹੰਮਦਹਿ ਮੁਖ ਤੈ ਕਾਢੋ ਗਾਰਿ ॥ ‘Had we committed perjury against the prophet, ਤੋ ਮੈ ਆਪਨ ਆਪ ਹੀ ਮਰੋ ਕਟਾਰੀ ਮਾਰਿ ॥੭॥ We would have killed ourselves with daggers too.(7) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਤੈ ਨਹਿ ਕਛੂ ਨਬੀ ਕੋ ਕਹਿਯੋ ॥ ਧਨ ਕੇ ਹੇਤ ਤੋਹਿ ਹਮ ਗਹਿਯੋ ॥ ‘You have not said anything against the Prophet, we have devised this to squeeze your money. ਅਧਿਕ ਦਰਬੁ ਅਬ ਹੀ ਮੁਹਿ ਦੀਜੈ ॥ ਨਾਤਰ ਮੀਚ ਮੂੰਡਿ ਪੈ ਲੀਜੈ ॥੮॥ ‘Now give us lot of wealth otherwise we will kill you.’(8) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਹਮ ਬਹੁ ਲੋਗ ਪਿਸੌਰ ਕੇ ਇਨੀ ਤੁਹਮਤਨ ਸਾਥ ॥ ‘We have already blamed like this many people in the city of Peshawar, ਧਨੀ ਕਰੈ ਨਿਧਨੀ ਘਨੇ ਹ੍ਵੈ ਹ੍ਵੈ ਗਏ ਅਨਾਥ ॥੯॥ ‘And turned them into paupers.’(9) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਯੌ ਸੁਨਿ ਬਚਨ ਪਯਾਦਨੁ ਪਾਯੋ ॥ ਵੇਈ ਸਭ ਝੂਠੇ ਠਹਿਰਾਯੋ ॥ The spies, who were listening to all that, labelled them as liars. ਗ੍ਰਿਹ ਤੇ ਨਿਕਸਿ ਤਿਨੈ ਗਹਿ ਲੀਨੋ ॥ ਸਭਹਿਨ ਕੀ ਮੁਸਕੈ ਕਸਿ ਦੀਨੋ ॥੧੦॥ They took them out of the house and tied them up.(10) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਲਾਤ ਮੁਸਟ ਕੁਰਰੇ ਘਨੇ ਬਰਸੀ ਪਨ੍ਹੀ ਅਪਾਰ ॥ They were beaten with fists and shoes, ਦੈ ਮੁਸਕਨ ਕੌ ਲੈ ਚਲੇ ਹੇਰਤੁ ਲੋਕ ਹਜਾਰ ॥੧੧॥ And, tied up, they were taken out in the streets.(11) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਤਿਨ ਕੋ ਬਾਧਿ ਲੈ ਗਏ ਤਹਾ ॥ ਖਾਨ ਮੁਹਬਤਿ ਬੈਠੋ ਜਹਾ ॥ They dragged them to the place where Mohabat Khan was seated. ਪਨਹਿਨ ਮਾਰਿ ਨਵਾਬ ਦਿਲਾਈ ॥ ਤੋਬਹ ਤੋਬਹ ਕਰੈ ਖੁਦਾਈ ॥੧੨॥ Through the woman, Khan got them beaten and then they expressed their regrets.(l2) ਪਨਹਿਨ ਕੇ ਮਾਰਤ ਮਰਿ ਗਏ ॥ ਤਬ ਵੈ ਡਾਰਿ ਨਦੀ ਮੈ ਦਏ ॥ They died through the beatings with the shoes and were thrown into the stream. ਚੁਪ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ ਤੁਰਕ ਸਭ ਸੋਊ ॥ ਤਬ ਤੇ ਤੁਹਮਤਿ ਦੇਤ ਨ ਕੋਊ ॥੧੩॥ This made all the Muslims to become peaceful and no body was ever set with the blame.(13) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਤਬ ਤਿਨ ਬਿਪ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ਦੀਨੋ ਦਾਨ ਅਪਾਰ ॥ Then she invited the Brahmin Priests and showered with bounty. ਛਲ ਕੈ ਕੈ ਜੂਤਿਨ ਭਏ ਬੀਸ ਖੁਦਾਈ ਮਾਰ ॥੧੪॥ Through such an Chritar the woman got Muslim priests beaten with shoes.(14) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਚੁਪ ਤਬ ਤੇ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ ਖੁਦਾਈ ॥ ਕਾਹੂ ਸਾਥ ਨ ਰਾਰਿ ਬਢਾਈ ॥ Since then the Muslim priests attained patience and never indulged in bickering. ਸੋਈ ਕਰੈ ਜੁ ਹਿੰਦੂ ਕਹੈ ॥ ਤੁਹਮਤਿ ਦੈ ਕਾਹੂੰ ਨ ਗਹੈ ॥੧੫॥ They performed according to the wishes of the Hindus and never blamed any body falsely.(l5)(1) ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਨਿੰਨਾਨਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੯੯॥੧੮੪੩॥ਅਫਜੂੰ॥ Ninety-ninth Parable of Auspicious Chritars Conversation of the Raja and the Minister, Completed with Benediction. (99)(1843)

I have never heard anything so far about Maneka and Indra.

I have heard that they are told to keep sikh appearance/names so they are more accessible to Sikhs after they have converted. I think we are in danger of becoming "groupies", just accepting anything someone says because they look the part and we want to be in their fan club. Sometimes i think even kathawachaks don't even know the source of their info. The recent trend of people like Thakur Singh just coming out with wild tales or dhadrianwale just saying anything and everything about what he thinks gurmat is and his massive following just accepting it, without even thinking about about what he is telling them, is a dangerous path.

On the face of it, this seems like a straightforward love story, just as the legend is. Two people who couldn't live without each other prefered to take the risk of separation in the afterlife rather than suffer separation in this life. Two things made me a little curious. One is that ranjha is in truth, the son of royalty, yet because of events over which he had no control he was left as a shepherd in a jat family. I'm not sure what bearing this has on the overall story. Maybe it could be as history has often shown - paupers elevated to kingship and vice versa. That nothing is guaranteed in life. The other thing was wasn't it more than a little unfair that the Upsara was given a curse over something she had little control over? It wasn't Menaka who lost control but Kapil Muni. Why should he then blame her for his loss of control? Could it be because he was a Brahman/Rishi whereas she was only an apsara? (A dancer in Indar-lok). In the end I was left with the notion of how true love doesn't conquer all, but is still very powerful indeed.

Chritar 98: Tale of Heer Ranjha ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਚੰਦ੍ਰਭਗਾ ਸਰਿਤਾ ਨਿਕਟਿ ਰਾਂਝਨ ਨਾਮਾ ਜਾਟ ॥ On the banks of the river Chenab, a Jat Peasant, named Ranjha used to live. ਜੋ ਅਬਲਾ ਨਿਰਖੈ ਤਿਸੈ ਜਾਤ ਸਦਨ ਪਰਿ ਖਾਟ ॥੧॥ Any damsel who saw him, would get mad to have love bond with him.(1) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਮੋਹਤ ਤਿਹ ਤ੍ਰਿਯ ਨੈਨ ਨਿਹਾਰੇ ॥ ਜਨੁ ਸਾਵਕ ਸਾਯਕ ਕੇ ਮਾਰੇ ॥ His looks had luring effect like the sight of a deer for the hunter. ਚਿਤ ਮੈ ਅਧਿਕ ਰੀਝ ਕੇ ਰਹੈ ॥ ਰਾਂਝਨ ਰਾਂਝਨ ਮੁਖ ਤੇ ਕਹੈ ॥੨॥ They would yearn for him, and always recited ‘Ranjha, Ranjha.’(2) ਕਰਮ ਕਾਲ ਤਹ ਐਸੋ ਭਯੋ ॥ ਤੌਨੇ ਦੇਸ ਕਾਲ ਪਰ ਗਯੋ ॥ There was time when the famine had spread over the country. ਜਿਯਤ ਨ ਕੌ ਨਰ ਬਚਿਯੋ ਨਗਰ ਮੈ ॥ ਸੋ ਉਬਰਿਯੋ ਜਾ ਕੇ ਧਨੁ ਘਰ ਮੈ ॥੩॥ Lot of people did not escape death and the only ones who were wealthy survived.(3) ਚਿਤ੍ਰ ਦੇਵਿ ਇਕ ਰਾਨਿ ਨਗਰ ਮੈ ॥ ਰਾਂਝਾ ਏਕ ਪੂਤ ਤਿਹ ਘਰ ਮੈ ॥ In the city a Rani named Chitardevi, there used to live who had this son named Ranjah. ਤਾ ਕੇ ਔਰ ਨ ਬਚਿਯੋ ਕੋਈ ॥ ਮਾਇ ਪੂਤ ਵੈ ਬਾਚੇ ਦੋਈ ॥੪॥ Except those two, the mother and the son, none had survived.(4) ਰਨਿਯਹਿ ਭੂਖ ਅਧਿਕ ਜਬ ਜਾਗੀ ॥ ਤਾ ਕੌ ਬੇਚਿ ਮੇਖਲਾ ਸਾਜੀ ॥ When the hunger tormented the woman, she thought of a plan. ਨਿਤਿ ਪੀਸਨ ਪਰ ਦ੍ਵਾਰੇ ਜਾਵੈ ॥ ਜੂਠ ਚੂਨ ਚੌਕਾ ਚੁਨਿ ਖਾਵੈ ॥੫॥ She would go to other houses to grind flour, and the left-over there, she would bring home to eat.(5) ਐਸੇ ਹੀ ਭੂਖਨ ਮਰਿ ਗਈ ॥ ਪੁਨਿ ਬਿਧਿ ਤਹਾ ਬ੍ਰਿਸਟਿ ਅਤਿ ਦਈ ॥ ਸੂਕੇ ਭਏ ਹਰੇ ਜਨੁ ਸਾਰੇ ॥ ਬਹੁਰਿ ਜੀਤ ਕੇ ਬਜੇ ਨਗਾਰੇ ॥੬॥ ਤਹਾ ਏਕ ਰਾਂਝਾ ਹੀ ਉਬਰਿਯੋ ॥ ਔਰ ਲੋਗ ਸਭ ਤਹ ਕੋ ਮਰਿਯੋ ॥ This way she eliminated her hunger and, then, suddenly, Almighty ਰਾਂਝੋ ਜਾਟ ਹੇਤ ਤਿਨ ਪਾਰਿਯੋ ॥ ਪੂਤ ਭਾਵ ਤੇ ਤਾਹਿ ਜਿਯਾਰਿਯੋ ॥੭॥ Had a benevolent observation; all that was dry became green(7) ਪੂਤ ਜਾਟ ਕੋ ਸਭ ਕੋ ਜਾਨੈ ॥ ਤਿਸ ਤੇ ਕੋਊ ਨ ਰਹਿਯੋ ਪਛਾਨੈ ॥ All, now, realised that he (Ranjha) was the son of a Jat and no one realised his real identity (that he was the son of a Rani). ਐਸੇ ਕਾਲ ਬੀਤ ਕੈ ਗਯੋ ॥ ਤਾ ਮੈ ਮਦਨ ਦਮਾਮੋ ਦਯੋ ॥੮॥ The famine subsided and the age of sensuality over powered.(8) ਮਹਿਖੀ ਚਾਰਿ ਨਿਤਿ ਗ੍ਰਿਹ ਆਵੈ ॥ ਰਾਂਝਾ ਅਪਨੋ ਨਾਮ ਸਦਾਵੈ ॥ He used to come back in the evening after grazing the cattle and became known as Ranjah. ਪੂਤ ਜਾਟ ਕੋ ਤਿਹ ਸਭ ਜਾਨੈ ॥ ਰਾਜਪੂਤੁ ਕੈ ਕੋ ਪਹਿਚਾਨੈ ॥੯॥ Every body thought him to be the son of a Jat and none acknowledged him as the son of a Raja.(9) ਇਤੀ ਬਾਤ ਰਾਂਝਾ ਕੀ ਕਹੀ ॥ ਅਬ ਚਲਿ ਬਾਤ ਹੀਰ ਪੈ ਰਹੀ ॥ Thus far we have talked about Ranjha, now we consider Heer. ਤੁਮ ਕੌ ਤਾ ਕੀ ਕਥਾ ਸੁਨਾਊ ॥ ਤਾ ਤੇ ਤੁਮਰੋ ਹ੍ਰਿਦੈ ਸਿਰਾਊ ॥੧੦॥ I will narrate you their story to delight your mind.(10) ਅੜਿਲ ॥ Arril ਇੰਦ੍ਰ ਰਾਇ ਕੇ ਨਗਰ ਅਪਸਰਾ ਇਕ ਰਹੈ ॥ In the city ofInder Rai, a damsel lived, ਮੈਨ ਕਲਾ ਤਿਹ ਨਾਮ ਸਕਲ ਜਗ ਯੌ ਕਹੈ ॥ Whose fame was spread all over the world. ਤਾ ਕੌ ਰੂਪ ਨਰੇਸ ਜੋ ਕੋਊ ਨਿਹਾਰਹੀ ॥ Any Raja who saw her would get pierced with the Cupid’s arrows. ਹੋ ਗਿਰੈ ਧਰਨਿ ਪਰ ਝੂਮਿ ਮੈਨ ਸਰ ਮਾਰਹੀ ॥੧੧॥ Would fell flat on ground.(11) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਤੌਨੇ ਸਭਾ ਕਪਿਲ ਮੁਨਿ ਆਯੋ ॥ ਔਸਰ ਜਹਾ ਮੈਨਕਾ ਪਾਯੋ ॥ At that place, once the ascetic Kapil Munni had come and seen (the damsel) Maneka, ਤਿਹ ਲਖਿ ਮੁਨਿ ਬੀਰਜ ਗਿਰਿ ਗਯੋ ॥ ਚਪਿ ਚਿਤ ਮੈ ਸ੍ਰਾਪਤ ਤਿਹ ਭਯੋ ॥੧੨॥ On her sight, his semen dripped down and he pronounced a curse,(12) ਤੁਮ ਗਿਰਿ ਮਿਰਤ ਲੋਕ ਮੈ ਪਰੋ ॥ ਜੂਨਿ ਸਯਾਲ ਜਾਟ ਕੀ ਧਰੋ ॥ ‘You go to the domain of humanity and take birth into the family of Sial Jat.’ ਹੀਰ ਆਪਨੋ ਨਾਮ ਸਦਾਵੋ ॥ ਜੂਠ ਕੂਠ ਤੁਰਕਨ ਕੀ ਖਾਵੋ ॥੧੩॥ ‘You assume the name of Heer and devour the food at the household of Turks (Muslims).’(13) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਤਬ ਅਬਲਾ ਕੰਪਤਿ ਭਈ ਤਾ ਕੇ ਪਰਿ ਕੈ ਪਾਇ ॥ Then the damsel, shaking, fell upon the feet of Munni and requested, ਕ੍ਯੋਹੂ ਹੋਇ ਉਧਾਰ ਮਮ ਸੋ ਦਿਜ ਕਹੋ ਉਪਾਇ ॥੧੪॥ ‘Tell me some resolve so that I can escape this agony.’(14) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਇੰਦ੍ਰ ਸੁ ਮ੍ਰਿਤ ਮੰਡਲ ਜਬ ਜੈਹੈ ॥ ਰਾਂਝਾ ਅਪਨੋ ਨਾਮੁ ਕਹੈ ਹੈ ॥ (Reply) ‘When god Indra will go to themundane world, he will call himself Ranjha. ਤੋ ਸੌ ਅਧਿਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਉਪਜਾਵੈ ॥ ਅਮਰਵਤੀ ਬਹੁਰਿ ਤੁਹਿ ਲ੍ਯਾਵੈ ॥੧੫॥ ‘He will intensively fall in love with you and will bring you back to Amrawati (domain of emancipation).(15) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਜੂਨਿ ਜਾਟ ਕੀ ਤਿਨ ਧਰੀ ਮ੍ਰਿਤ ਮੰਡਲ ਮੈ ਆਇ ॥ She took birth in the household of a Jat. ਚੂਚਕ ਕੇ ਉਪਜੀ ਭਵਨ ਹੀਰ ਨਾਮ ਧਰਵਾਇ ॥੧੬॥ She appeared in the house of Choochak and called herself as Heer.(16) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਇਸੀ ਭਾਂਤਿ ਸੋ ਕਾਲ ਬਿਹਾਨ੍ਯੋ ॥ ਬੀਤਯੋ ਬਰਖ ਏਕ ਦਿਨ ਜਾਨ੍ਯੋ ॥ The time passed and the years went by, ਬਾਲਾਪਨੋ ਛੂਟਿ ਜਬ ਗਯੋ ॥ ਜੋਬਨ ਆਨਿ ਦਮਾਮੋ ਦਯੋ ॥੧੭॥ The childhood was abandoned and the drums of the yoUth began to play.(l7) ਰਾਂਝਾ ਚਾਰਿ ਮਹਿਖਿਯਨ ਆਵੈ ॥ ਤਾ ਕੋ ਹੇਰਿ ਹੀਰ ਬਲਿ ਜਾਵੈ ॥ When Ranjha would come back after grazing the cattle, Heer would go crazy, ਤਾ ਸੌ ਅਧਿਕ ਨੇਹੁ ਉਪਜਾਯੋ ॥ ਭਾਂਤਿ ਭਾਂਤਿ ਸੌ ਮੋਹ ਬਢਾਯੋ ॥੧੮॥ She depicted intense love towards him and showered many affections.(18) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਖਾਤ ਪੀਤ ਬੈਠਤ ਉਠਤ ਸੋਵਤ ਜਾਗਤ ਨਿਤਿ ॥ Eating, drinking, sitting, standing, sleeping and awake, ਕਬਹੂੰ ਨ ਬਿਸਰੈ ਚਿਤ ਤੇ ਸੁੰਦਰ ਦਰਸ ਨਮਿਤ ॥੧੯॥ All the time she would not keep him out of her mind.(19) ਹੀਰ ਬਾਚ ॥ Heer Talk ਸਵੈਯਾ ॥ ਬਾਹਰ ਜਾਉ ਤੌ ਬਾਹਰ ਹੀ ਗ੍ਰਿਹ ਆਵਤ ਆਵਤ ਸੰਗ ਲਗੇਹੀ ॥ ‘If he goes out, I go out too. ਜੌ ਹਠਿ ਬੈਠਿ ਰਹੋ ਘਰ ਮੈ ਪਿਯ ਪੈਠਿ ਰਹੈ ਹਿਯ ਮੈ ਪਹਿ ਲੇਹੀ ॥ ‘If he stays at home I feel I am sitting with him. ਨੀਂਦ ਹਮੈ ਨਕਵਾਨੀ ਕਰੀ ਛਿਨ ਹੀ ਛਿਨ ਰਾਮ ਸਖੀ ਸੁਪਨੇਹੀ ॥ ‘He has snatched my sleep away and in the sleep he does not let me ਜਾਗਤ ਸੋਵਤ ਰਾਤਹੂੰ ਦ੍ਯੋਸ ਕਹੂੰ ਮੁਹਿ ਰਾਂਝਨ ਚੈਨ ਨ ਦੇਹੀ ॥੨੦॥ Alone. ‘Day in and day out, Ranjha does not let me be in serenity.’(20) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਰਾਂਝਨ ਰਾਂਝਨ ਸਦਾ ਉਚਾਰੈ ॥ ਸੋਵਤ ਜਾਗਤ ਤਹਾ ਸੰਭਾਰੈ ॥ ਬੈਠਤ ਉਠਤ ਚਲਤ ਹੂੰ ਸੰਗਾ ॥ ਤਾਹੀ ਕੌ ਜਾਨੈ ਕੈ ਅੰਗਾ ॥੨੧॥ ਕਾਹੂੰ ਕੋ ਜੋ ਹੀਰ ਨਿਹਾਰੈ ॥ ਰਾਂਝਨ ਹੀ ਰਿਦ ਬੀਚ ਬਿਚਾਰੈ ॥ She would recite ‘Ranjhan, Ranjhan’ all the time, ਐਸੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰਿਆ ਕੀ ਲਾਗੀ ॥ ਨੀਂਦ ਭੂਖ ਤਾ ਕੀ ਸਭ ਭਾਗੀ ॥੨੨॥ Her love was so much intensified that she lost all her appetite.(22) ਰਾਂਝਨ ਹੀ ਕੇ ਰੂਪ ਵਹ ਭਈ ॥ ਜ੍ਯੋ ਮਿਲਿ ਬੂੰਦਿ ਬਾਰਿ ਮੋ ਗਈ ॥ She merged into Ranjha like a drop of water into the water itself. ਜੈਸੇ ਮ੍ਰਿਗ ਮ੍ਰਿਗਯਾ ਕੋ ਲਹੇ ॥ ਹੋਤ ਬਧਾਇ ਬਿਨਾ ਹੀ ਗਹੇ ॥੨੩॥ She became an epitome of deer who becomes a slave without being tied up.(23) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਜੈਸੇ ਲਕਰੀ ਆਗ ਮੈ ਪਰਤ ਕਹੂੰ ਤੇ ਆਇ ॥ She became a piece of wood, which falls into the fire, ਪਲਕ ਦ੍ਵੈਕ ਤਾ ਮੈ ਰਹੈ ਬਹੁਰਿ ਆਗ ਹ੍ਵੈ ਜਾਇ ॥੨੪॥ And remains as wood for a few moments only and then becomes the fire itself. (24) ਹਰਿ ਜਾ ਅਸਿ ਐਸੇ ਸੁਨ੍ਯੋ ਕਰਤ ਏਕ ਤੇ ਦੋਇ ॥ ਬਿਰਹ ਬਢਾਰਨਿ ਜੋ ਬਧੇ ਏਕ ਦੋਇ ਤੇ ਹੋਇ ॥੨੫॥ ਰਾਂਝਨ ਹੀਰ ਪ੍ਰੇਮ ਮੈ ਰਹੈ ਏਕ ਹੀ ਹੋਇ ॥ The love of Ranjha and Heer became synonymous of oneness. ਕਹਿਬੇ ਕੌ ਤਨ ਏਕ ਹੀ ਲਹਿਬੇ ਕੋ ਤਨ ਦੋਇ ॥੨੬॥ Although they were two bodies, they were one (in soul).(26) ਚੌਪਈ ॥ Chaupaee ਐਸੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰਿਯਾ ਕੀ ਭਈ ॥ ਸਿਗਰੀ ਬਿਸਰਿ ਤਾਹਿ ਸੁਧਿ ਗਈ ॥ Inbueded in love, she was totally engrossed in the passion for her sweetheart. ਰਾਂਝਾ ਜੂ ਕੇ ਰੂਪ ਉਰਝਾਨੀ ॥ ਲੋਕ ਲਾਜ ਤਜਿ ਭਈ ਦਿਵਾਨੀ ॥੨੭॥ Entangled in Ranjha’s demean our she began to disregarded the normal social etiquettes.(27) ਤਬ ਚੂਚਕ ਇਹ ਭਾਂਤਿ ਬਿਚਾਰੀ ॥ ਯਹ ਕੰਨ੍ਯਾ ਨਹਿ ਜਿਯਤ ਹਮਾਰੀ ॥ (Then) Choochak (the father) thought his daughter wouldn’t survive. ਅਬ ਹੀ ਯਹ ਖੇਰਾ ਕੋ ਦੀਜੈ ॥ ਯਾ ਮੈ ਤਨਿਕ ਢੀਲ ਨਹਿ ਕੀਜੈ ॥੨੮॥ She should immediately be endowed to Khere (in-laws) without any delay.(28) ਖੇਰਹਿ ਬੋਲ ਤੁਰਤੁ ਤਿਹ ਦਯੋ ॥ ਰਾਂਝਾ ਅਤਿਥ ਹੋਇ ਸੰਗ ਗਯੋ ॥ Instantly, a messenger was sent and Ranjha accompanied disguised as an ascetic. ਮਾਗਤ ਭੀਖ ਘਾਤ ਜਬ ਪਾਯੋ ॥ ਲੈ ਤਾ ਕੋ ਸੁਰ ਲੋਕ ਸਿਧਾਯੋ ॥੨੯॥ During his begging, when he found opportunity, he took Heer and departed for the domain of death.(29) ਰਾਂਝਾ ਹੀਰ ਮਿਲਤ ਜਬ ਭਏ ॥ ਚਿਤ ਕੇ ਸਕਲ ਸੋਕ ਮਿਟਿ ਗਏ ॥ When Ranjha and Heer had met, they had found bliss. ਹਿਯਾ ਕੀ ਅਵਧਿ ਬੀਤਿ ਜਬ ਗਈ ॥ ਬਾਟਿ ਦੁਹੂੰ ਸੁਰ ਪੁਰ ਕੀ ਲਈ ॥੩੦॥ All their afflictions were eliminated and they departed for the heavens.(30) ਦੋਹਰਾ ॥ Dohira ਰਾਂਝਾ ਭਯੋ ਸੁਰੇਸ ਤਹ ਭਈ ਮੈਨਕਾ ਹੀਰ ॥ Ranjha turned into god Indra and Heer became Maneka, ਯਾ ਜਗ ਮੈ ਗਾਵਤ ਸਦਾ ਸਭ ਕਬਿ ਕੁਲ ਜਸ ਧੀਰ ॥੩੧॥ And all the revered poets sang the songs in their praise.(31)(1) ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਅਠਾਨਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੯੮॥੧੮੨੮॥ਅਫਜੂੰ॥ Ninety-eighth Parable of Auspicious Chritars Conversation of the Raja and the Minister, Completed with Benediction. (98)(1828)

Thanks for this bro. I wil download it and take laha from it as well.

About the parting/rift between Baba Banda Bahadur and Mata Sundri. I never knew where the info from this came from, whether it was textual or an oral tradition.

Looking a little further into the legend of Raja rasalu, I found the the story of "Phaedra and Hippolytus" which a greek legend, and mirrors the same root story of Sri Charitropakhyan Granth. https://en.wikipedia.org/wiki/Phaedra_(Seneca) It is a must read. The connections with the root story in Sri Charitropakhyan Granth are almost like for like.

Good work Dal. I had been of a mind to re-read Panth Parkash for some time, but opted to listen to the katha of it instead. From that you pick up extra info, but today i found out the info I was after for a long time, but wasn't aware where it was written. I had actually at one time thought it may have been an oral tradition that was passed down but its actually in Panth Parkash about how Baba Banda Bahadur developed differences with the Khalsa. I have been listening to the katha and am upto number 39 audio file. it's on gurmatveechar if anyone wants to listen to it.