Dark Narnia Feedback Loop

[GurjantGnostic]

[dalsingh101]

3 minutes ago, GurjantGnostic said:

You best get ready to step up your Gurmukhi game bro!!!

[Guest Roop Dhillon]

Is this for me to post what i have done? OK, I'll do it, but its just the bit i wrote for that School at the moment, so hasn't been proof read by anyone. My unanswered question to them was, is the vocab at the right level?

 

in fact below is word for word the email I sent them

 

Here you go. I have written straight from my plan / imagination so there may be some grammar mistakes. By all means send me over a HTML version without and I can update and correct the film I have.

NB the very last sentence is meant to be an example of magical realism and not fantasy or fact. It is to add colour to the story and not be taken as literally what has happened or have any logical explanation but an emotional impact on reader, hopefully in this case re Nina’s mood and the state of the rainy night. It is also included to cause the classroom to have magical realism technique to discuss.

Mostly I think any difficult words i have put in the footnotes. If I have missed any let me know and I can add those.  i won’t know until your son has reviewed it,

Being the first chapter I am not interested in the Ginn and that plot, but more with having emotions and real life situations the young reader in this country finds relatable

KR
Roop

[Guest Roop Dhillon]

And here is what I wrote..

 

ਨੀਨਾ ਅਤੇ ਇਲਤੀ ਜਿੰਨ ਰੂਪ ਢਿੱਲੋਂ
 ਬਾਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬਰਸ਼ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਏਨਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਸੀ ਕਿ ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਅੰਬਰ ਵਿੱਚੋਂ ਮੇਖਾਂ ਵਾਂਗ ਕਣੀਆਂ ਡਿੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਬਾਰੀ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਉੱਤੇ ਖੜਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਨੀਨਾ ਨੇ ਬਾਹਰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਸੋਚਿਆ - ਕਾਸ਼! ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਹੌਮਵਰਕ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ!-। ਉਂਝ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸੀ? ਜਦ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੀ ਵੀ ਸੀ ਘਰ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਮੰਮ ਹਮੇਸ਼ਾ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪਾਪਾ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ਼ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਮਿਲਿਆ ਹੌਮਵਰਕ ਤੋਂ ਛੁੱਟ ਹੋਰ ਕੁਝ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਖ਼ੈਰ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਸਫ਼ਾਈਆਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਗੈਰ। ਪੰਜਾਬੀ ਟੱਬਰ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਂ-ਪੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਰਿਵਾਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਨਾਲ਼ ਲਿਆਂਦੇ ਸਨ, ਨੀਨਾ ਵੀ ਉਸ ਹੀ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਚੱਲੇ। ਪਰ ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਖਿੱਝ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਹੋਰ ਸਾਰਿਆਂ ਵਾਂਗਰ ਹੋਣੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਬੋਲ਼ੀ ਬੋਲ਼ਣੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਜੋ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਕਲਾਸਫ਼ੈਲੋ ਕਰ ਦੇ ਸੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।
ਉਂਞ ਜਦ ਨਿੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਨੀਨਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀ ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਰੇਰਾਂ ਮਸੇਰਾਂ (1) ਦੇ ਘਰਾਂ ਜਾਣ ਨਾਲ਼। ਅਸਲੀਅਤ ਵਿੱਚ ਕਜ਼ਿਨਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਮਿੱਤਰ ਸਨ। ਪਰ ਜਦ ਦੀ ਵੱਡੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਖ਼ਲ ਹੋਈ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਆਮ ਲੋਕ ਇੰਞ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਵੈਲੀ ਤਾਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਸਨ ਜਾਂ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚੋਂ ਸਨ। ਪਰ ਪਾਪਾ ਜੀ ਬਹੁਤ ਸਖ਼ਤ ਸੀ। ਨੀਨਾ ਦੇ ਘਰ ਗੋਰੀਆਂ ਨਾ ਆ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ ਨਾ ਕੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਨੀਨਾ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਕਲੌਤੀ ਧੀ ਸੀ। ਉਸ ਕੋਲ਼ ਕੋਈ ਭੈਣ ਭਰਾ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜੇ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਨਿਬੜ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਉਸ ਕੋਲ਼ ਹੌਮਵਰਕ ਸੀ। ਜਦ ਹੌਮਵਰਕ ਮੁਕ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਉਸ ਕੋਲ਼ ਟੀ.ਵੀ ਸੀ। ਮਾਂ-ਪੇ ਅਮੀਰ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਜਿੱਥੇ ਹੋਰ ਸਾਰਿਆਂ ਕੋਲ਼ੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਜਾਂ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਸਨ, ਨੀਨਾ ਕੋਲ਼ੇ ਸਿਰਫ਼ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਤੋਂ ਲਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਆਪਣੇ ਗਾਰਡਨ ਵਿੱਚ ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਮਾਰਦੀ ਸੀ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦਿਨੇ ਦੌਰਾਨ(2) ਜਾਂ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਅੰਤ ਉੱਤੇ ਪਾਰਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਖੇਡਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਕੰਮ ਉੱਤੇ ਸੀ, ਮਾਂ ਵੀ। ਕਜ਼ਿਨਾਂ ਕੋਲ਼ ਜਾਣਾ ਔਖਾ ਸੀ। ਨੀਨਾ ਦਾ ਟੱਬਰ ਡਾਰਟਫੋਰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ; ਉਸ ਦੇ ਰਿਸ਼ੇਦਾਰ ਤਾਂ ਸਾਊਥਹਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਪਾਪਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਫ਼ੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਮਾਂ ਏਨ.ਹੈਚ.ਏਸ ਵਿੱਚ ਨਰਸ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਿੱਜ਼ੀ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ।
ਨੀਨਾ ਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਨਾਂ ਸੁੱਖਬੀਰ ਕੌਰ ਸੀ ਅਤੇ ਪਾਪੇ ਦਾ ਨਾਂ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਔਜੂਲਾ ਸੀ। ਸੁੱਖਬੀਰ ਸੁਭਾਉ ਦੀ ਮਿੱਠੀ ਪਿਆਰੀ ਸੀ। ਜਿੰਨੀ ਵੀ ਮਰਜ਼ੀ ਥੱਕੀ ਹੋਵੇ, ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਹਾਸੇ ਸਨ,ਭਾਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ ਹੋਵਨ। ਪਰ ਨੈਣਾਂ ਥੱਲੇ ਮਾਸ ਖੇਚਲ(3)ਨਾਲ਼ ਕਾਲ਼ਾ ਜਿਹਾ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਪਿਆਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਇੰਞ ਦੇਖਣ ਨੀਨਾ ਦਾ ਦਿਲ ਦੁੱਖਦਾ ਸੀ। ਸੋ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਹੌਮਵਰਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਸੋ ਜਦ ਮਾਂ ਅੰਦਰ ਵੜੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਫੜਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਾਮ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਬਿੱਠਾ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।
ਪਾਪਾ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਰ ਸੀ। ਰਣਜੀਤ ਦੀ ਆਦਤ ਸੀ ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗ੍ਰੇਵਜ਼ਐਂਡ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪੱਬ ਵਿੱਚ ਵੜ ਕੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਸਾਰੀ ਕਮਾਈ ਨੂੰ ਗਵਾਚਣ। ਜਦ ਘਰ ਪੁੱਜਦਾ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹ ਵਿੱਚੋਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਬੋ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਕਦੀ ਕਦੀ ਘਰ ਦੇ ਦਰਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਿਟ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਕੁੱਤਪਣਾ(4) ਨਾਲ਼ ਨੀਨਾ ਅਤੇ ਸੁੱਖਬੀਰ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ਼ ਭਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਰਣਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ਼ ਮਰਦ ਦਾ ਰੋਹਬ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਵਲਾਇਤ ਲਿਆਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਪਲੇ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਨਾਰੀ ਅਤੇ ਮਰਦ ਵਿੱਚ ਬਰਾਬਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਕੋਰਧ(5) ਇੱੱਥੇ ਚੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਸੁੱਖਬੀਰ ਦਾ ਰੰਗ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਪੱਕਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਨਾਲ਼ ਗ਼ੁੱਸਾ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਰਣਜੀਤ ਦਾ ਰੰਗ ਗੋਰਾ ਸੀ। ਉਹ ਲੰਬਾ ਵੀ ਸੀ, ਆਮ ਪੰਜਾਬੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸਿਰ ਵੱਡਾ। ਜਦ ਰਣਜੀਤ ਪਹਿਲਾਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਕੇਸ ਰੱਖੇ ਸਨ। ਪਰ ਗੋਰਿਆਂ ਨੇ ਫ਼ੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚ ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਉਸ ਦੀ ਪੱਗ ਦਾ ਮਖੌਲ਼ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਫ਼ੱਟਾ ਫ਼ੱਟ ਆਪਣਾ ਇਮਾਨ(6) ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਵਾਲ਼ ਮੁਨਾ ਲੈ ਸਨ। ਫੇਰ ਗੋਰਿਆਂ ਦੀ ਰੀਸ ਵਿੱਚ ਪੱਬਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਆਦਤ ਫੜ ਲਈ ਸੀ। ਆਪ ਜੋ ਗੋਰੇ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਰੀ ਗਿਆ, ਪਰ ਘਰ ਵਾਲ਼ੀ ਅਤੇ ਧੀ ਵਾਸਤੇ ਵੱਖ ਅਸੂਲ ਰੱਖੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਨ ਸਲੂਕ(7) ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ।
ਰਣਜੀਤ ਅਤੇ ਗੋਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ਰਕ ਸਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਲੋਕ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੀਅਰ ਹੀ ਪੀਂਦੇ ਸਨ। ਪਾਪਾ ਤਾਂ ਪੱਕੀ ਦੀ ਬੋਤਲ ਨੂੰ ਹਿੱਕ ਨਾਲ਼ ਲਿਉਂਦਾ ਸੀ। ਦੂਜਾ ਫ਼ਰਕ ਸੀ ਕਿ ਹੱਥੋਂ ਪਾਈ ਗੋਰੇ ਘੱਟ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਰਣਜੀਤ ਦਾ ਰੋਜ਼ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ। ਖ਼ੈਰ ਜੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਖਿੱਝ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਨਾਲ਼ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖ ਲਿਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਘਰ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨੀਨਾ ਦੇ ਰੇਡਿਓ ਉੱਤੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਗਾਣੇ ਲਾਏ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਜੇ ਮਾਂ ਨੀਨਾ ਨਾਲ਼ ਹੁੰਦੀ, ਉਹ ਵੀ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਨੱਚਦੀ ਸੀ ਜਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਟੀ.ਵੀ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਡਰਾਮਾ ਲਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੱਜ ਕੇ ਦੇਖਦੇ ਸੀ। ਜਦ ਵੀ ਪਾਪਾ ਦੀ ਗੱਡੀ ਦਾ ਇੰਜਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੰਨੀ ਪੈਂਦੀ, ਟੀ.ਵੀ ਚੈਨਲ ਇੱਕ ਦਮ ਬਦਲ ਕੇ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰੋਗ੍ਰਾਮ ਲਾਉਂਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਰੇਡਿਓ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਪਾਠ ਲਾਉਂਦੇ ਸੀ।
ਹੁਣ ਅੱਜ ਪਾਪਾ ਜੀ ਟੀ.ਵੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠ ਕੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਂਞ ਉਹੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਬਾਰ ਬਾਰ ਦੇਖਦੇ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੂਜੇ ਚੈਨਲ ਉੱਤੇ ਆ ਹੱਟੀਆਂ ਸਨ। ਮਾਂ ਇਸ ਵੇਲ਼ੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਦਿਹਾੜੀ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਮੁਕੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਘੰਟੇ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਘਰ ਆ ਜਾਣਾ ਸੀ।

ਪਾਪਾ ਜੀ ਅਰਾਮ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਮੋਢੇ
ਅੱਗੇ ਕੂਬੇ, ਦੋਹਾਂ ਬਾਹਾਂ ਕੁਰਸੀ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪਈਆਂ ਜਿਵੇਂ
8
ਸੱਪ ਸਲਪੀਰ( ) ਉੱਤੇ ਪਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ; ਇੱਕ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਬੀਅਰ ਦਾ
ਡੱਬਾ ਸੀ, ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਰਿਸਪਾਂ ਨਾਲ਼ ਭਰੀ ਕੌਲ਼ੀ। ਕਮਰੇ ਦੀ ਬੱਤੀ ਮੱਧਮ(9) ਸੀ, ਪਰ ਟੀ.ਵੀ ਤੋਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਉਸ ਦੇ ਮੁਖ ਉੱਤੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀ ਸ਼ੌਅ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਖ਼ਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਕੁਝ ਦਿੱਖਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ ਨਿਰਾਸਤਾ(10) ਨਾਲ਼ ਰੰਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਦੀਆਂ ਉਕਾਬੀ(11) ਅੱਖਾਂ, ਬਾਜ਼ ਵਰਗਾ ਨੱਕ ਅਤੇ ਕੋਲ਼ਾ ਕਾਲ਼ੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਕਰੀਨ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਇੰਞ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਹੋਰ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਭੁੱਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।
ਨੀਨਾ ਨੇ ਹੌਮਵਰਕ ਵੱਲ ਝਾਕਿਆ। ਗਣਿਤ ਸ਼ਾਸਤਰ(12) ਸੀ ਅਤੇ ਜਰਬ ਤਕਸੀਮ ਦੇ ਸਵਾਲ ਸਨ। ਉਂਞ ਨੀਨਾ ਬਹੁਤ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਕੁੜੀ ਸੀ, ਮੈਥਜ਼ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਪਿਆਰਾ ਵਿਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਬਾਈਓਲਾਜੀ, ਮਤਲਬ ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਹੋਵੇਂਗੀ। ਸੱਚ ਸੀ ਉਹ ਹਰ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ ਸੀ। ਨੀਨਾ ਦੇ ਦਰਾਜਾਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਉੱਤੇ ਨੀਨਾ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਪਲ ਵਾਸਤੇ ਟਿੱਕੀ। ਵਾਪਸ ਇੱਕ ਪਤਲ਼ਾ ਲੰਬਾ ਮੂੰਹ ਉਸ ਵੱਲ ਝਾਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਪਤਲੇ ਪਿੰਡੇ ਉੱਪਰ ਟਿੱਕਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਸਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੀ ਮਕਬੂਲ(13) ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਾਲਮ(14) ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤੇ ਮਨਿਆ ਦਨਿਆ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਟੋਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ਾਹਸ਼ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਲਬੇ(15) ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੁਭਾ ਹੈ। ਜਦ ਦੀ ਨੀਨਾ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਆਈ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਸੀ।
ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਉਸ ਨੂੰ ਟੋਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਵੱਜਾ ਕੀ ਸੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ - ਡਾਰਕ(16)- ਸਮਝਧਦੀਆਂ ਸਨ। ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੀ ਘਰੇਲੂ ਕੁੜੀ ਜਿਸ ਨਮੂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਅਤੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੋਝੇ ਬੋਰਿੰਗ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਹੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜ਼ਾਲਮ ਬੱਚੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੜ੍ਹਾਕੀ - ਨੀਕਾਂ- ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੱਤਾ ਕੱਟਣਾ17 ਕਰਦੇ ਨੇ। ਉਂਞ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੲ ਿਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਟੋਲ਼ੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਪੋਪਯੂਲਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਇੱਕ ਸਪੱਰਟੀ ਖੇਡੂਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ; ਇੱਕ ਅਜਾਤਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਮਜਬੂਰੀ ਨਾਲ਼ ਡਾਰਕ ਜਾਂ ਨੀਕ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਕੂ ਦਿਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਪਰ ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਏਨਾ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਕਸੂਰ ਖਬਰੇ ਜੂਲੀ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਜੂਲੀ ਪੋਪਯੂਲਰ ਗੋਰੀਆਂ ਦੀ ਮਾਸਟਰਰਾਣੀ(18) ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਈ ਕੁੜੀਆਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦੁੱਖੀ ਸਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਟੋਲ਼ਾ ਭਾਰਤੀ-ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਨੀਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਨੀਨਾ ਘਰੇਲੂ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਕੁੜੀ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਉਸ ਦੀ ਬਣਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਉਹ ਨਾ ਕੇ ਬਹੁਤੀ ਗੋਰਿਆਂ ਵਰਗੀ ਸੀ ਜਾਂ ਠੇਠ ਭਾਰਤੀਆਂ ਵਰਗੀ। ਉਂਞ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਏਸ਼ੀਅਨ ਲੋਕ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਨੀਨਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ਼ ਨਹੀਂ ਤੁਰ ਫਿਰ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਜੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਸਵਾਲ ਆਖੇ, ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਖ਼ੁਦ ਉਸ ਏਸ਼ੀਅਨਾਂ ਨਾਲ਼ ਮੇਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦੀ ਅਤੇ ਕਾਹਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਪਤਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਆਦਤ ਸੀ ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਮਸਲੇ ਛੇੜਨ ਦਾ। ਮੇਕ-ਅਪ, ਮੁੰਡੇ ਅਤੇ ਬੋਲੀਵੂਡ। ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਫਜ਼ੂਲ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਜ਼ਿਆਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤਾਂ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ਣਾਂ ਹੀ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੀਨਾ ਦੀ ਮੇਚ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਜੂਲੀ ਨੇ ਤੰਗ ਕਰਾਵਾਇਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਘਰੇਲੂ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੀ ਹੀਰੇ ਵਰਗੀ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਜਾਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਨਸਲਵਾਦ(19) ਦੀ ਸੀ।
 

ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਕੂਲੋਂ ਦੌੜ ਕੇ ਘਰ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਪਾ ਕੇ। ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਰਕ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਕਦੀ ਕਦੀ ਮੁੰਡੇ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਖੇਡਦੇ ਸਨ। ਨੀਨਾ ਬਾਲ ਉੱਥੇ ਕੱਢ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਵਾਸਤੇ ਖੇਡ ਕੇ ਉੱਥੋਂ ਸਿੱਧੀ ਘਰ ਚੱਲੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਇੰਞ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਘੰਟੇ ਸਨ।
ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਨੀਨਾ ਦੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਲੰਘਿਆ ਜਿਵੇਂ ਰੇਲਗੱਡੀ ਚਿੱਤ ਦੇ ਰੇਲਾਂ ਉੱਤੇ ਲੰਘ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਜਦ ਰੇਲਗੱਡੀ ਚੱਲੇ ਗਈ ਸੀ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੌਮਵਰਕ ਹੀ ਪਿਆ ਸੀ।
ਥੱਲੇ ਮਾਂ ਨੇ ਮੁਖ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਚਾਬੀ ਪਾਈ ਅਤੇ ਨੀਨਾ ਹੇਠਾਂ ਨੱਠ ਗਈ, ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵਾਸਤੇ।
ਪਾਪਾ ਹਾਲੇ ਵੀ ਟੀ.ਵੀ ਨਾਲ਼ ਚੰੜਿਆ ਸੀ।
ਬਾਰੀ ਬਾਹਰ ਹੁਣ ਫ਼ਲਕ(20) ਵਿੱਚੋਂ ਲਾਲ ਕੇਕੜੇ(21) ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਵੱਜੇ; ਇਸ ਹਾਲੋਂ ਬੇਹਾਲ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਲਹੂ ਭਿੱਜਾ ਬਣਾਉਂਦੇ॥
 

 

The numbers were for words I thought maybe a young british teenage kid won't know without looking up in a dictionary? which is why I have hoping sucessfully added the PDF which shows the footnotes

Nina Ate Ilti Jinn.pdf

[GurjantGnostic]

7 hours ago, dalsingh101 said:

You best get ready to step up your Gurmukhi game bro!!!

[GurjantGnostic]

4 hours ago, Guest Roop Dhillon said:

And here is what I wrote..

 

ਨੀਨਾ ਅਤੇ ਇਲਤੀ ਜਿੰਨ ਰੂਪ ਢਿੱਲੋਂ
 ਬਾਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬਰਸ਼ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਏਨਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਸੀ ਕਿ ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਅੰਬਰ ਵਿੱਚੋਂ ਮੇਖਾਂ ਵਾਂਗ ਕਣੀਆਂ ਡਿੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਬਾਰੀ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਉੱਤੇ ਖੜਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਨੀਨਾ ਨੇ ਬਾਹਰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਸੋਚਿਆ - ਕਾਸ਼! ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਹੌਮਵਰਕ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ!-। ਉਂਝ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸੀ? ਜਦ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੀ ਵੀ ਸੀ ਘਰ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਮੰਮ ਹਮੇਸ਼ਾ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪਾਪਾ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ਼ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਮਿਲਿਆ ਹੌਮਵਰਕ ਤੋਂ ਛੁੱਟ ਹੋਰ ਕੁਝ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਖ਼ੈਰ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਸਫ਼ਾਈਆਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਗੈਰ। ਪੰਜਾਬੀ ਟੱਬਰ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਂ-ਪੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਰਿਵਾਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਨਾਲ਼ ਲਿਆਂਦੇ ਸਨ, ਨੀਨਾ ਵੀ ਉਸ ਹੀ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਚੱਲੇ। ਪਰ ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਖਿੱਝ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਹੋਰ ਸਾਰਿਆਂ ਵਾਂਗਰ ਹੋਣੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਬੋਲ਼ੀ ਬੋਲ਼ਣੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਜੋ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਕਲਾਸਫ਼ੈਲੋ ਕਰ ਦੇ ਸੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।
ਉਂਞ ਜਦ ਨਿੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਨੀਨਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀ ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਰੇਰਾਂ ਮਸੇਰਾਂ (1) ਦੇ ਘਰਾਂ ਜਾਣ ਨਾਲ਼। ਅਸਲੀਅਤ ਵਿੱਚ ਕਜ਼ਿਨਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਮਿੱਤਰ ਸਨ। ਪਰ ਜਦ ਦੀ ਵੱਡੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਖ਼ਲ ਹੋਈ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਆਮ ਲੋਕ ਇੰਞ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਵੈਲੀ ਤਾਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਸਨ ਜਾਂ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚੋਂ ਸਨ। ਪਰ ਪਾਪਾ ਜੀ ਬਹੁਤ ਸਖ਼ਤ ਸੀ। ਨੀਨਾ ਦੇ ਘਰ ਗੋਰੀਆਂ ਨਾ ਆ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ ਨਾ ਕੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਨੀਨਾ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਕਲੌਤੀ ਧੀ ਸੀ। ਉਸ ਕੋਲ਼ ਕੋਈ ਭੈਣ ਭਰਾ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜੇ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਨਿਬੜ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਉਸ ਕੋਲ਼ ਹੌਮਵਰਕ ਸੀ। ਜਦ ਹੌਮਵਰਕ ਮੁਕ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਉਸ ਕੋਲ਼ ਟੀ.ਵੀ ਸੀ। ਮਾਂ-ਪੇ ਅਮੀਰ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਜਿੱਥੇ ਹੋਰ ਸਾਰਿਆਂ ਕੋਲ਼ੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਜਾਂ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਸਨ, ਨੀਨਾ ਕੋਲ਼ੇ ਸਿਰਫ਼ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਤੋਂ ਲਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਆਪਣੇ ਗਾਰਡਨ ਵਿੱਚ ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਮਾਰਦੀ ਸੀ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦਿਨੇ ਦੌਰਾਨ(2) ਜਾਂ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਅੰਤ ਉੱਤੇ ਪਾਰਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਖੇਡਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਕੰਮ ਉੱਤੇ ਸੀ, ਮਾਂ ਵੀ। ਕਜ਼ਿਨਾਂ ਕੋਲ਼ ਜਾਣਾ ਔਖਾ ਸੀ। ਨੀਨਾ ਦਾ ਟੱਬਰ ਡਾਰਟਫੋਰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ; ਉਸ ਦੇ ਰਿਸ਼ੇਦਾਰ ਤਾਂ ਸਾਊਥਹਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਪਾਪਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਫ਼ੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਮਾਂ ਏਨ.ਹੈਚ.ਏਸ ਵਿੱਚ ਨਰਸ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਿੱਜ਼ੀ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ।
ਨੀਨਾ ਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਨਾਂ ਸੁੱਖਬੀਰ ਕੌਰ ਸੀ ਅਤੇ ਪਾਪੇ ਦਾ ਨਾਂ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਔਜੂਲਾ ਸੀ। ਸੁੱਖਬੀਰ ਸੁਭਾਉ ਦੀ ਮਿੱਠੀ ਪਿਆਰੀ ਸੀ। ਜਿੰਨੀ ਵੀ ਮਰਜ਼ੀ ਥੱਕੀ ਹੋਵੇ, ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਹਾਸੇ ਸਨ,ਭਾਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ ਹੋਵਨ। ਪਰ ਨੈਣਾਂ ਥੱਲੇ ਮਾਸ ਖੇਚਲ(3)ਨਾਲ਼ ਕਾਲ਼ਾ ਜਿਹਾ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਪਿਆਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਇੰਞ ਦੇਖਣ ਨੀਨਾ ਦਾ ਦਿਲ ਦੁੱਖਦਾ ਸੀ। ਸੋ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਹੌਮਵਰਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਸੋ ਜਦ ਮਾਂ ਅੰਦਰ ਵੜੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਫੜਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਾਮ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਬਿੱਠਾ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।
ਪਾਪਾ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਰ ਸੀ। ਰਣਜੀਤ ਦੀ ਆਦਤ ਸੀ ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗ੍ਰੇਵਜ਼ਐਂਡ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪੱਬ ਵਿੱਚ ਵੜ ਕੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਸਾਰੀ ਕਮਾਈ ਨੂੰ ਗਵਾਚਣ। ਜਦ ਘਰ ਪੁੱਜਦਾ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹ ਵਿੱਚੋਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਬੋ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਕਦੀ ਕਦੀ ਘਰ ਦੇ ਦਰਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਿਟ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਕੁੱਤਪਣਾ(4) ਨਾਲ਼ ਨੀਨਾ ਅਤੇ ਸੁੱਖਬੀਰ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ਼ ਭਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਰਣਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ਼ ਮਰਦ ਦਾ ਰੋਹਬ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਵਲਾਇਤ ਲਿਆਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਪਲੇ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਨਾਰੀ ਅਤੇ ਮਰਦ ਵਿੱਚ ਬਰਾਬਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਕੋਰਧ(5) ਇੱੱਥੇ ਚੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਸੁੱਖਬੀਰ ਦਾ ਰੰਗ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਪੱਕਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਨਾਲ਼ ਗ਼ੁੱਸਾ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਰਣਜੀਤ ਦਾ ਰੰਗ ਗੋਰਾ ਸੀ। ਉਹ ਲੰਬਾ ਵੀ ਸੀ, ਆਮ ਪੰਜਾਬੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸਿਰ ਵੱਡਾ। ਜਦ ਰਣਜੀਤ ਪਹਿਲਾਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਕੇਸ ਰੱਖੇ ਸਨ। ਪਰ ਗੋਰਿਆਂ ਨੇ ਫ਼ੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚ ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਉਸ ਦੀ ਪੱਗ ਦਾ ਮਖੌਲ਼ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਫ਼ੱਟਾ ਫ਼ੱਟ ਆਪਣਾ ਇਮਾਨ(6) ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਵਾਲ਼ ਮੁਨਾ ਲੈ ਸਨ। ਫੇਰ ਗੋਰਿਆਂ ਦੀ ਰੀਸ ਵਿੱਚ ਪੱਬਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਆਦਤ ਫੜ ਲਈ ਸੀ। ਆਪ ਜੋ ਗੋਰੇ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਰੀ ਗਿਆ, ਪਰ ਘਰ ਵਾਲ਼ੀ ਅਤੇ ਧੀ ਵਾਸਤੇ ਵੱਖ ਅਸੂਲ ਰੱਖੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਨ ਸਲੂਕ(7) ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ।
ਰਣਜੀਤ ਅਤੇ ਗੋਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ਰਕ ਸਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਲੋਕ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੀਅਰ ਹੀ ਪੀਂਦੇ ਸਨ। ਪਾਪਾ ਤਾਂ ਪੱਕੀ ਦੀ ਬੋਤਲ ਨੂੰ ਹਿੱਕ ਨਾਲ਼ ਲਿਉਂਦਾ ਸੀ। ਦੂਜਾ ਫ਼ਰਕ ਸੀ ਕਿ ਹੱਥੋਂ ਪਾਈ ਗੋਰੇ ਘੱਟ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਰਣਜੀਤ ਦਾ ਰੋਜ਼ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ। ਖ਼ੈਰ ਜੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਖਿੱਝ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਨਾਲ਼ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖ ਲਿਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਘਰ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨੀਨਾ ਦੇ ਰੇਡਿਓ ਉੱਤੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਗਾਣੇ ਲਾਏ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਜੇ ਮਾਂ ਨੀਨਾ ਨਾਲ਼ ਹੁੰਦੀ, ਉਹ ਵੀ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਨੱਚਦੀ ਸੀ ਜਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਟੀ.ਵੀ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਡਰਾਮਾ ਲਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੱਜ ਕੇ ਦੇਖਦੇ ਸੀ। ਜਦ ਵੀ ਪਾਪਾ ਦੀ ਗੱਡੀ ਦਾ ਇੰਜਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੰਨੀ ਪੈਂਦੀ, ਟੀ.ਵੀ ਚੈਨਲ ਇੱਕ ਦਮ ਬਦਲ ਕੇ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰੋਗ੍ਰਾਮ ਲਾਉਂਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਰੇਡਿਓ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਪਾਠ ਲਾਉਂਦੇ ਸੀ।
ਹੁਣ ਅੱਜ ਪਾਪਾ ਜੀ ਟੀ.ਵੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠ ਕੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਂਞ ਉਹੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਬਾਰ ਬਾਰ ਦੇਖਦੇ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੂਜੇ ਚੈਨਲ ਉੱਤੇ ਆ ਹੱਟੀਆਂ ਸਨ। ਮਾਂ ਇਸ ਵੇਲ਼ੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਦਿਹਾੜੀ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਮੁਕੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਘੰਟੇ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਘਰ ਆ ਜਾਣਾ ਸੀ।

ਪਾਪਾ ਜੀ ਅਰਾਮ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਮੋਢੇ
ਅੱਗੇ ਕੂਬੇ, ਦੋਹਾਂ ਬਾਹਾਂ ਕੁਰਸੀ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪਈਆਂ ਜਿਵੇਂ
8
ਸੱਪ ਸਲਪੀਰ( ) ਉੱਤੇ ਪਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ; ਇੱਕ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਬੀਅਰ ਦਾ
ਡੱਬਾ ਸੀ, ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਰਿਸਪਾਂ ਨਾਲ਼ ਭਰੀ ਕੌਲ਼ੀ। ਕਮਰੇ ਦੀ ਬੱਤੀ ਮੱਧਮ(9) ਸੀ, ਪਰ ਟੀ.ਵੀ ਤੋਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਉਸ ਦੇ ਮੁਖ ਉੱਤੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀ ਸ਼ੌਅ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਖ਼ਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਕੁਝ ਦਿੱਖਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ ਨਿਰਾਸਤਾ(10) ਨਾਲ਼ ਰੰਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਦੀਆਂ ਉਕਾਬੀ(11) ਅੱਖਾਂ, ਬਾਜ਼ ਵਰਗਾ ਨੱਕ ਅਤੇ ਕੋਲ਼ਾ ਕਾਲ਼ੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਕਰੀਨ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਇੰਞ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਹੋਰ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਭੁੱਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।
ਨੀਨਾ ਨੇ ਹੌਮਵਰਕ ਵੱਲ ਝਾਕਿਆ। ਗਣਿਤ ਸ਼ਾਸਤਰ(12) ਸੀ ਅਤੇ ਜਰਬ ਤਕਸੀਮ ਦੇ ਸਵਾਲ ਸਨ। ਉਂਞ ਨੀਨਾ ਬਹੁਤ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਕੁੜੀ ਸੀ, ਮੈਥਜ਼ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਪਿਆਰਾ ਵਿਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਬਾਈਓਲਾਜੀ, ਮਤਲਬ ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਹੋਵੇਂਗੀ। ਸੱਚ ਸੀ ਉਹ ਹਰ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ ਸੀ। ਨੀਨਾ ਦੇ ਦਰਾਜਾਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਉੱਤੇ ਨੀਨਾ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਪਲ ਵਾਸਤੇ ਟਿੱਕੀ। ਵਾਪਸ ਇੱਕ ਪਤਲ਼ਾ ਲੰਬਾ ਮੂੰਹ ਉਸ ਵੱਲ ਝਾਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਪਤਲੇ ਪਿੰਡੇ ਉੱਪਰ ਟਿੱਕਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਸਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੀ ਮਕਬੂਲ(13) ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਾਲਮ(14) ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤੇ ਮਨਿਆ ਦਨਿਆ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਟੋਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ਾਹਸ਼ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਲਬੇ(15) ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੁਭਾ ਹੈ। ਜਦ ਦੀ ਨੀਨਾ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਆਈ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਸੀ।
ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਉਸ ਨੂੰ ਟੋਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਵੱਜਾ ਕੀ ਸੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ - ਡਾਰਕ(16)- ਸਮਝਧਦੀਆਂ ਸਨ। ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੀ ਘਰੇਲੂ ਕੁੜੀ ਜਿਸ ਨਮੂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਅਤੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੋਝੇ ਬੋਰਿੰਗ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਹੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜ਼ਾਲਮ ਬੱਚੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੜ੍ਹਾਕੀ - ਨੀਕਾਂ- ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੱਤਾ ਕੱਟਣਾ17 ਕਰਦੇ ਨੇ। ਉਂਞ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੲ ਿਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਟੋਲ਼ੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਪੋਪਯੂਲਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਇੱਕ ਸਪੱਰਟੀ ਖੇਡੂਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ; ਇੱਕ ਅਜਾਤਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਮਜਬੂਰੀ ਨਾਲ਼ ਡਾਰਕ ਜਾਂ ਨੀਕ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਕੂ ਦਿਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਪਰ ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਏਨਾ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਕਸੂਰ ਖਬਰੇ ਜੂਲੀ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਜੂਲੀ ਪੋਪਯੂਲਰ ਗੋਰੀਆਂ ਦੀ ਮਾਸਟਰਰਾਣੀ(18) ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਈ ਕੁੜੀਆਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦੁੱਖੀ ਸਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਟੋਲ਼ਾ ਭਾਰਤੀ-ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਨੀਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਨੀਨਾ ਘਰੇਲੂ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਕੁੜੀ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਉਸ ਦੀ ਬਣਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਉਹ ਨਾ ਕੇ ਬਹੁਤੀ ਗੋਰਿਆਂ ਵਰਗੀ ਸੀ ਜਾਂ ਠੇਠ ਭਾਰਤੀਆਂ ਵਰਗੀ। ਉਂਞ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਏਸ਼ੀਅਨ ਲੋਕ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਨੀਨਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ਼ ਨਹੀਂ ਤੁਰ ਫਿਰ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਜੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਸਵਾਲ ਆਖੇ, ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਖ਼ੁਦ ਉਸ ਏਸ਼ੀਅਨਾਂ ਨਾਲ਼ ਮੇਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦੀ ਅਤੇ ਕਾਹਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਪਤਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਆਦਤ ਸੀ ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਮਸਲੇ ਛੇੜਨ ਦਾ। ਮੇਕ-ਅਪ, ਮੁੰਡੇ ਅਤੇ ਬੋਲੀਵੂਡ। ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਫਜ਼ੂਲ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਜ਼ਿਆਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤਾਂ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ਣਾਂ ਹੀ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੀਨਾ ਦੀ ਮੇਚ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਜੂਲੀ ਨੇ ਤੰਗ ਕਰਾਵਾਇਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਘਰੇਲੂ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੀ ਹੀਰੇ ਵਰਗੀ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਜਾਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਨਸਲਵਾਦ(19) ਦੀ ਸੀ।
 

ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਕੂਲੋਂ ਦੌੜ ਕੇ ਘਰ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਪਾ ਕੇ। ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਰਕ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਕਦੀ ਕਦੀ ਮੁੰਡੇ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਖੇਡਦੇ ਸਨ। ਨੀਨਾ ਬਾਲ ਉੱਥੇ ਕੱਢ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਵਾਸਤੇ ਖੇਡ ਕੇ ਉੱਥੋਂ ਸਿੱਧੀ ਘਰ ਚੱਲੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਇੰਞ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਘੰਟੇ ਸਨ।
ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਨੀਨਾ ਦੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਲੰਘਿਆ ਜਿਵੇਂ ਰੇਲਗੱਡੀ ਚਿੱਤ ਦੇ ਰੇਲਾਂ ਉੱਤੇ ਲੰਘ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਜਦ ਰੇਲਗੱਡੀ ਚੱਲੇ ਗਈ ਸੀ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੌਮਵਰਕ ਹੀ ਪਿਆ ਸੀ।
ਥੱਲੇ ਮਾਂ ਨੇ ਮੁਖ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਚਾਬੀ ਪਾਈ ਅਤੇ ਨੀਨਾ ਹੇਠਾਂ ਨੱਠ ਗਈ, ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵਾਸਤੇ।
ਪਾਪਾ ਹਾਲੇ ਵੀ ਟੀ.ਵੀ ਨਾਲ਼ ਚੰੜਿਆ ਸੀ।
ਬਾਰੀ ਬਾਹਰ ਹੁਣ ਫ਼ਲਕ(20) ਵਿੱਚੋਂ ਲਾਲ ਕੇਕੜੇ(21) ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਵੱਜੇ; ਇਸ ਹਾਲੋਂ ਬੇਹਾਲ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਲਹੂ ਭਿੱਜਾ ਬਣਾਉਂਦੇ॥
 

 

The numbers were for words I thought maybe a young british teenage kid won't know without looking up in a dictionary? which is why I have hoping sucessfully added the PDF which shows the footnotes

Nina Ate Ilti Jinn.pdf 85.95 kB · 1 download

Incroyable!  Really tackles all sorts of pressures facing today's youth. I had to use google translate. Lol 

@dalsingh101 and others have much more grammar expertise to add. Thank you for sharing. 

Will love learning more about Punjabi by adding translating this to studying Japji. It can be my colloquial rosetta stone. 

Hopefully we can all follow you through the wardrobe some day. 

[Guest Rupinderpal Dhillon]

Thanks. I have just spotted mistakes in the first sentence myself! anyhow this is only a first draft. What I really need is feedback from youth in the west who potentially want ti use their punjabi / gurmukhi skills to read stuff relevant to them, in terms of story, level of language etc

 

 

[dalsingh101]

1 hour ago, Guest Rupinderpal Dhillon said:

Thanks. I have just spotted mistakes in the first sentence myself! anyhow this is only a first draft. What I really need is feedback from youth in the west who potentially want ti use their punjabi / gurmukhi skills to read stuff relevant to them, in terms of story, level of language etc

 

 

I read half of it last night. Will try and read the rest later today, and give feedback. 

Is there any particular type of feedback you want? I'm not going to lie, I'm going to tell you honestly how I feel about it.  

[Guest Rupinderpal Dhillon]

3 hours ago, dalsingh101 said:

I read half of it last night. Will try and read the rest later today, and give feedback. 

Is there any particular type of feedback you want? I'm not going to lie, I'm going to tell you honestly how I feel about it.  

yup..just that..honest...otherwise there is no point of me writing it. As it is I am stuck between a rock and a hard place, with many saying if I don't write tradition style punjabi no one in Punjab will read it, but if I write like the western raised Sikhs / Punjabis there is equally no market to readership as no one raised in west understands anything than very basic punjabi or frankly can only read English... In short Punjabi and that part of our heritage will die outside of Bhangra songs in west . I will only write if I can prove them wrong and there is a readership..or frankly I'll start writing in English...so my work has to be on point

[Guest Rupinderpal Dhillon]

in PDF format. not sure if it will be readable

Nina Ate Ilti Jinn.pdf

[Guest Rupinderpal Dhillon]

3 hours ago, dalsingh101 said:

I read half of it last night. Will try and read the rest later today, and give feedback. 

Is there any particular type of feedback you want? I'm not going to lie, I'm going to tell you honestly how I feel about it.  

yeah.just be honest...not going to waste time on it if it isn't worth it...

[dalsingh101]

5 hours ago, Guest Rupinderpal Dhillon said:

yeah.just be honest...not going to waste time on it if it isn't worth it...

Just finished reading it. Don't give up on this, it's got a lot of potential!

It's late and there were a few things I wanted to say, but give me a day or two, to get this down. 

Great work! Off the bat, it successfully conveyed Neena's sad plight. It was engaging.

 

Like I said, I'll comment in more detail in the next few days. It was a pleasure reading that.

[Guest Roop Dhillon]

50 minutes ago, dalsingh101 said:

Just finished reading it. Don't give up on this, it's got a lot of potential!

It's late and there were a few things I wanted to say, but give me a day or two, to get this down. 

Great work! Off the bat, it successfully conveyed Neena's sad plight. It was engaging.

 

Like I said, I'll comment in more detail in the next few days. It was a pleasure reading that.

Ok Thanks. That sounds positive. Would be interested in knowing if I have the vocabulary at the right level or its still too high? I realise this draft as errors, but it is abut using the right  level of punjabi for western kids / youth / students

[Guest Rupinderpal Dhillon]

Something completely  different ...extract from a novella I am working on,....horror story....

 

ਹੌਲ
    ਰੂਪ ਢਿੱਲੋਂ

ਪਰਿਚੈ

    ਅੱਗ ਨਾਲ਼ ਜਲ਼ਦਾ ਹੋਇਆ ਬੰਦਾ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਮਲਬੇ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲਿਆ। ਉਸ ਦਾ ਜੁੱਸਾ ਅੱਗ ਨਾਲ਼ ਤਪਦਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਮੋਮਬੱਤੀ ਦੀ ਲਾਟ ਵਿੱਚ ਲਪੇਟਿਆ ਹੋਵੇ; ਨਾਲ਼ੋਂ ਨਾਲ਼ ਉਸ ਦਾ ਮਾਸ ਉੱਬਲਕੇ ਪਿਘਲਦਾ ਸੀ। ਬਲ਼ਦਾ ਬਲ਼ਦਾ ਇਸ ਹਾਲ ਵਿੱਚ ਸਿੱਧਾ ਸੜਕ ਉੱਤੇ ਆ ਚੜ੍ਹਿਆ। ਇੱਕ ਪਲ ਵਾਸਤੇ ਉਸ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਟਿਕੀ ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਧਰਤ ਉੱਤੇ ਧਰ ਲਏ ਅਤੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਾਂਗਰ ਹੱਥ ਪੈਰਾਂ ਉੱਤੇ ਉੱਥੋਂ ਉਜਾੜ ਦੇ ਓਲ੍ਹੇ ਨੱਸ ਗਿਆ।

    ਓਦੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਖ਼ੌਫਨਾਕ ਸੁਪਨਾ ਇੱਕ ਖੁੜਕਣਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਚਿਤਾਵਣੀ ਸੀ। ਜਦ ਵੀ ਇਹ ਡਰਾਉਣਾ ਸੁਪਨਾ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਉੱਠਦਾ ਸਾਂ, ਬੇਦਮ, ਮੁੜ੍ਹਕੋ ਮੁੜ੍ਹਕੀ ਅਤੇ ਕੰਬਦਾ, ਜਿਵੇਂ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਕਾਹੀ ਫਰ ਫਰ ਕਰਦੀ ਹੈ।

    ਪਰ ਜਿਓਂ ਜਿਓਂ ਵਕਤ ਬੀਤਿਆ, ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਚਿਤਾਵਣੀ ਹੀ ਨਿਕਲੀ; ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਸ ਘਰ ਵਿੱਚ ਵਿਸਾਖੀ ਦੀਆਂ ਛੁੱਟੀਆਂ ਮਨਾਈਆਂ, ਉਸ ਮਕਾਨ ਨੂੰ ਅੱਗ ਨੇ ਛਕ ਲਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਉਸ ਵੇਲੇ ਅੰਦਰ ਹੀ ਸਾਂ। ਅਗਾਂਹ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗਾ ਕਿਸਮਤ ਨੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਬਚਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬਚਾ ਸਕੀ। ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੌਰ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਹੁਤ ਔਖਿਆਈਆਂ ਆਈਆਂ। ਹਰ ਔਖਿਆਈ ਦੀ ਜੜ੍ਹ ਉਹ ਰਾਤ ਹੀ ਸੀ। ਮਕਾਨ ਦੇ ਸਾੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਕਾਲ਼ੀ ਰਾਤ ਵੇਲੇ ਕੀ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਅਗਾਂਹ ਕੀ ਹੋਇਆ; ਹੁਣ ਸਭ ਦੱਸਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ।

    ਕਿਵੇਂ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਦੱਸ ਸਕਦਾ ਹਾਂ, ਪਰ ਤੁਹਾਡੀ ਮਰਜ਼ੀ ਹੈ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ਸੱਚਾ ਮੰਨਦੇ ਹੋ ਜਾਂ ਏਸ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਭਰ ਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵੱਲੋਂ ਤਾਂ ਜੋ ਬੀਤਿਆ ਹੈ ਉਸ ਬਾਰੇ ਹੀ ਦੱਸ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਖ਼ੈਰ ਜਿੰਨਾ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਹੈ।

    ਇੱਕ ਵਰ੍ਹੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ।

    ਉਂਝ ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀ ਹਾਂ ਪਰ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਨਹੀਂ। ਮੈਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦਾ ਜੰਮਿਆ ਪਲਿਆ ਹਾਂ। ਉਸ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਾ ਹਾਂ ਜਿਸ ਦੇ ਮਾਂ-ਪੇ ਇੱਥੇ ( ਮੇਰੇ  ਲਈ ਇੱਥੇ ਪੰਜਾਬ ਨਹੀਂ ਪਰ ਵਲਾਇਤ ਹੈ) ਸੱਠਵੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਆਏ ਸਨ। ਇਸ ਦਾ ਮਤਲਬ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਹਿਜੇ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲ ਲੈਂਦਾ, ਪਰ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਠੇਠ ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਬੋਲ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਉਂਝ ਇਹ ਗੱਲ ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਾਸਤੇ ਇੰਝ ਹੀ ਹੈ। ਸਾਥੋਂ ਬਾਅਦ ਜੰਮੇ-ਪਲੇ ਬਰਤਾਨਵੀ ਪੰਜਾਬੀ ਤਾਂ ਇਕੱਲੀ ਇੰਗਲਿਸ਼ ਬੋਲ ਲਿਖ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵੀ ਤਾਂ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਮਾਂ-ਪੇ ਨਾਲ਼ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲ਼ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਆਪਣਿਆਂ ਨਿਆਣਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਸਿਰਫ਼ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਬਾਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਨਾਲ਼ੇ ਜਦ ਆਲੇ ਦੁਆਲ਼ੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਹੀ ਹੈ ਉਸ ਦਾ ਅਸਰ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਉੱਤੇ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ। ਸੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰਾ ਯੂ.ਕੇ ਦਾ ਲਹਿਜਾ ਜਾਂ ਵਾਕ ਬਣਤਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਬਹੁਤ ਗ਼ੈਰ ਮੁਲਕੀ ਲੱਗੇਗੀ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਜੋ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪੱਲੇ ਪੈ ਜਾਵੇਗਾ।

    ਜੇ ਮੇਰੇ ਤੌਰ ਤਰੀਕੇ ਜਾਂ ਉਪਬੋਲੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜੀਬ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਜਾਂ ਖ਼ਿਆਲ ਤੁਹਾਡੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਹਨ; ਇਸ ਦਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਤੁਹਾਡੇ ਤੰਗ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜ ਉੱਤੇ ਹੈ ਜਾਂ ਸਾਡੇ ਮਾਂ-ਪੇ ‘ਤੇ, ਜੋ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਨੱਸ ਕੇ ਇੱਥੇ ਆ ਚੁੱਕੇ ਸੀ। ਜਦ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਛੱਡਦਾ ਹੈ, ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਾਸਤੇ, ਉਹ ਆਪਣਾ ਸਭ ਕੁਝ ਪਿੱਛੇ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਾਂ-ਬੋਲੀ, ਰਹਿਣ ਸਹਿਣ ਅਤੇ ਲੋਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ। ਜਦ ਕੋਈ ਪਰਵਾਸੀ ਬਾਹਰ ਪੱਕਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਜਿਸ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼, ਕਲਚਰ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਰਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਪਰਵਾਸੀ ਦੀ ਔਲਾਦ ਨੇ ਪੁਰਾਣੇ ਮੁਲਕ ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲ਼ ਪੂਰਾ ਜੁੜ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ। ਜਿਹੜੇ ਹਿੱਸੇ ਉਸ ਔਲਾਦ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਹਨ ਉਸ ਨੇ ਰੱਖਣੇ ਨੇ ਕਿਉਂਕਿ ਨਵੇਂ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਪਲੀ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਆਲ਼ੇ ਦੁਆਲ਼ੇ ਜਨਤਾ ਵਾਂਗ ਹੋਣਾ ਚਾਹੁਣਾ ਹੈ। ਮਾਂ-ਪੇ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ, ਪਿਛੋਕੜ ਅਤੇ ਸੋਚ ਉਸ ਔਲਾਦ ਵਾਸਤੇ ਬੇਗਾਨੇ ਹਨ। ਲੋਕਲ ਕਲਚਰ ਉਸ ਦਾ ਸੱਚਾ ਕਲਚਰ ਹੈ। ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਵਾਲ਼ੇ ਪੰਜਾਬੀ ਜਦ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦਾ ਫ਼ੈਸਲਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ, ਤਾਂ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਨਾਲ਼ ਲੈ ਕੇ ਨਹੀਂ ਜਾਹ ਸਕਦੇ। ਪੰਜਾਬੀ ਸੋਚ ਅਤੇ ਪੱਛਮੀ ਸੋਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ਼ ਔਖੀ ਦੇਣੀ ਮਿਲਦੀ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਆਮ ਹੈ ਉਹ ਖ਼ਿਆਲ, ਖ਼ਾਸ ਕਰ ਮਰਦਾਂ ਦੇ, ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਵਲਾਇਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਜਚਦੇ। ਇਸ ਲਈ ਜੇ ਬੱਚਿਆਂ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਖਿਆਲ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਗੇ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬਾਗ਼ੀ ਹੋ ਕੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਾਸਤੇ ਗਵਾਚ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਰੀਤਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਜੀਵਨ ਘੱਟਨ, ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਕਿ ਜ਼ਿਆਦੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਚੰਗੇ ਰਿਵਾਜਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਠੋਕਰ ਮਾਰ ਦੇਣੀ ਹੈ; ਸਗੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਰ ਕਰਨ ਨਾਲ਼ ਪਰਵਾਸੀ ਦੀ ਗ਼ਲਤੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਗੱਲ ਹੈ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕੁਝ ਖਿਆਲ਼ਾ ਨੂੰ ਤੰਗ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਖ਼ੁੱਲ੍ਹ ਭਾਲਦਾ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਆਉਣ ਵਾਲ਼ੇ ਨੂੰ ਪਿਛਾਂਹ ਛੱਡਣੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿ ਉਹ ਜਿੱਥੋਂ ਆਇਆ ਸੀ ਲਈ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸਿੱਕਦਾ ਰਹਵੇਗਾ। ਪਰ ਔਲਾਦ ਵਾਸਤੇ ਤਾਂ ਨਵਾਂ ਦੇਸ਼ ਹੀ ਘਰ ਹੈ। ਸੋ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਵਾਸਤੇ। ਕੁਝ ਗੱਲਾਂ ਪੁਰਾਣੇ ਪਿਛੋਕੜ ਦੀਆਂ ਪਸੰਦ ਹਨ, ਪਰ ਸੋਚ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਤਾਂ ਪੂਰਬ ਦੇ ਖ਼ਿਆਲ ਤੰਗ, ਅਣਪੜ੍ਹ ਅਤੇ ਅਸਭਿਆ ਹਨ। ਉਂਝ ਇੰਝ ਵੀ ਕਹਿਣਾ ਗ਼ਲਤ ਹੈ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਵਰਗਿਆਂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਹੈ ਪਰ ਕੁੱਕੀ ਜਦ ਵੀ ਮੈਂ ਇੰਝ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਖਿੱਝ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬੋਲ਼ਦੀ, - ਤੁਸੀਂ ਕਿਸ ਮੂੰਹ ਨਾਲ਼ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਅਣਪੜ੍ਹ ਜਾਂ ਅਸਭਿਆ ਕਹਿ ਰਿਹੇ ਹੋ? ਜਦ ਗੋਰੇ ਗੁਫ਼ੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਸਨ ਭਾਰਤ, ਖ਼ਾਸ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਲੋਕ ਕਾਫ਼ੀ ਉੱਨਤ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸੀ!-। ਮੈਂ ਮਾਫ਼ੀ ਮੰਗ ਕੇ ਫੇਰ ਉੱਤਰ ਦਿੰਦਾ, - ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਹੈ ਉੱਥੇ ਤੰਗ ਸੋਚ ਹਾਲੇ ਹੈ। ਪਿਓ ਘਰ ਦਾ ਲੀਡਰ ਬਣ ਕੇ ਔਰਤ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਬ ਕੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਰੋਹਬ ਚਲਾਉਂਦਾ ਬਿਨਾ ਮਤਲਬ!-। ਉਹ ਫੇਰ ਕਹਿੰਦੀ, - ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਾਪੇਰਗੰਡਾ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੋ ਕੇ ਮੰਨ ਪਏ! ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਪੰਜਾਬ ਉਹ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ!-।
    ਚੱਲੋਂ ਮੈਂ ਗ਼ਲਤ ਹਾਂ ਇਸ ਸੋਚ ਵਿੱਚ, ਪਰ ਇਹ ਸੋਚ ਕਿੱਥੋਂ ਆ ਰਹੀ ਹੈ? ਜਦ ਪਰਵਾਸੀ ਮਾਂ ਪਿਓ ਸਾਨੂੰ ਜਿਹੜੇ ਸਾਡੇ ਆਲ਼ੇ ਦੁਆਲ਼ੇ ਹਨ ਵਾਂਗ ਨਹੀਂ ਕਰਨ ਦਿੰਦੇ, ਸਾਡਾ ਜ਼ਿਹਨ ਹੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਲੱਗਦਾ ਅਸੀਂ ਜਿਹੜੇ ਹਿੱਸੇ ਤੁਸੀਂ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਲਿਆਂਦੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਜਚਦਾ ਚੁਣ ਦੇ ਨੇ। ਕੁਝ ਲੋਕ ਵਿਰਸਾ ਦੀ ਬੋਲ਼ੀ ਚੁਣ ਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਜਣਿਆਂ ਨੂੰ ਧਰਮ ਪਸੰਦ ਹੈ ਜਾਂ ਬੰਬਈ ਦੀਆਂ ਫ਼ਿਲਮਾਂ ਜਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਗੀਤ। ਪਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਹੈ। ਉਹ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀ ਸੋਚ ਤੁਹਾਡੇ ਖਿਆਲਾਂ ਨਾਲ਼ ਮਿਲਣੀ ਔਖੀ ਹੈ। (- ਤੁਸੀਂ ਹੁਣ ਕੀ ਬਕ ਬਕ  ਕਰਦੈ! ਤੁਹਾਨੂੰ ਔਖਾ ਲਗਦਾ ਹੋਵੇਗਾ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਰਸੇ ਬਾਰੇ ਫਖਰ ਕਰਦੀ ਹਾਂ!- ਕੁੱਕੀ ਨੇ ਇੱਕ ਬਾਰ ਕਿਹਾ ਜਦ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਫੇਰ ਕੀਤੀ ਸੀ, - ਹੁਣ ਤਾਂ ਹੌਲ਼ੀ ਹੌਲ਼ੀ ਉੱਥੇ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹੈ!-)।

    ਅੱਜ ਦੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਪੱਛਮੀ ਮੁਲਕਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਰੀ ਅਤੇ ਨਰ ਬਰਾਬਰ ਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ, ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਗ਼ਲਤ ਹਾਂ, ਕਿ ਹਾਲੇ ਇੰਝ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਹੈ। ( ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਆਸ ਪਾਸ ਦੇਖਦਾ ਕਿ ਹੁਣ ਕੱੁਕੀ ਫੇਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਟੋਕੇ!)। ਔਰਤ ਅਤੇ ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ‘ਤੇ ਆਦਮੀ ਦਾ ਰੋਹਬ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਸਕਦਾ, ਪੰਜਾਬ ਜਿਹੇ ਖਿੱਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਮਾਂ-ਪੇ ਨੂੰ ਅੱਗੋਂ ਸਵਾਲ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਚਾਹੇ ਮਾਂ-ਪੇ ਗ਼ਲਤ ਹੋਣ ( ਇਹ ਗੱਲ ਕਿਸੇ ਉਮਰ ਦੇ ਹਰ ਵੱਡੇ ਉੱਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ), ਇਂਗਲੈਂਡ ਜਿਹੇ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਹਰ ਗ਼ਲਤ ਖ਼ਿਆਲ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦੇਣਾ ਵਾਜਬ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਮਾਂ-ਪੇ ਜਾਂ ਟੀਚਰ ਹੋਣ ਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕੋਈ ਹਰ ਵੇਲੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਸਹਿਮਤ ਹੋਵੇ। ਹਰ ਕੋਈ ਜੋ ਕੁਝ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਦਾ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਦਾ ਭਾਗੀਦਾਰ ਹੁੰਦਾ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਨਿਆਣਿਆਂ ਤੋਂ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਵੱਡਿਆਂ ਨੂੰ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਸਿਆਣਾ ਮੰਨ੍ਹ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਲਈ ਸੋਚਣਾ ਨਹੀਂ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਇੱਕਲੀ ਨੌਕਰੀ ਲੈਣ ਵਾਸਤੇ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਸੋਚ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ; ਸੰਸਾਰ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਬਾਰੇ ਦਿਲਚਸਪੀ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸ਼ਾਇਦ ਇਹੀ ਵਜ੍ਹਾ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਅੱਜ ਵੀ ਬਹੁਤੇ ਮੁਲਕਾਂ ਨਾਲ਼ੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹੈ ਅਤੇ ਪਿੱਛੜ ਰਿਹੈ। ਅੱਜ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖੋ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ਼ਣ ਦੀ ਸੋਚ ਰਿਹਾ!

    ਇਸ ਨਰਕ ਤੋਂ ਲੋਕ ਨੱਸਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ।

    ਕੁੱਕੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਂਗ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਇਸ ਖਿਆਲਾਂ ਉੱਤੇ ਗ਼ੱੁਸਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਫੇਰ ਵੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿ ਜਿਸ ਮੁਲਕ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਵਹਿਮਾਂ ਭਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਫਸੇ ਹੋਣ ਉਹ ਅਗਾਂਹਵਧੂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ। ਭਾਰਤ ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤੀਕਰ ਜਾਤਾਂ ਪਾਤਾਂ ਅਤੇ ਧਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਪਿਆ ਹੈ। ਜੇ ਪੱਛਮ ਦਾ ਪਲਿਆ ਪੰਜਾਬੀ ਪੰਜਾਬ ਵੱਲ ਝਾਤੀ ਮਾਰੇ ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਸਿਆਣਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ। ਮੈਂ ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ਼ ਔਖਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੋਵੇਗਾ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਪੱਖ ਤੋਂ ਇਹ ਹੀ ਸਹੀ ਹੈ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮੈਂ ਜੋ ਦੱਸਣ ਲੱਗਾ ਹਾਂ, ਇੱਕ ਵਹਿਮ ਵਾਲ਼ੀ ਕਥਾ ਹੈ ਸੋ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਪਖੰਡੀ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜ਼ੀ ਤੁਹਾਡੇ ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦੀ ਘੁੰਤਰ ਕੱਢਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ, ਸੱਚ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕਈ ਵਹਿਮ ਨੇ, ਜਿੰਨਾ ਮਰਜ਼ੀ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ। ਇੱਕ ਸ਼ੁਦਾਅ ਹੈ ਭੂਤਾਂ ਪਾਤਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਣ ਦਾ। ਮੈਂ ਖ਼ੁਦ ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦਾ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਸੋਚਣ ਦੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਇਹ ਸਭ ਬਕਵਾਸ ਹੈ; ਪਰ ਕਈ ਗੋਰੇ ਲੋਕ ਚਾਮਚੜਿੱਕ ਰਾਖਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਲੇ ਤੀਕਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਰੱਖਦੇ ਨੇ ਜਾਂ ਬਲ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ। ਸਭ ਬਕਵਾਸ ਹੀ ਹੈ।

    ਮੈਨੂੰ ਬਾਪੂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਬੇ ਨੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੀ ਇਸ ਵਹਿਮੀ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਝਾੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਾਬਾ ਕਨੇਡਾ ਆਇਆ ਸੀ ਸੌ ਸਾਲ਼ ਪਹਿਲਾਂ, ਇੱਕ ਖੇਤ ਦਾ ਕਾਮਾਂ ਹੋ ਕੇ। ਲੋਕ ਮੰਨਦੇ ਸੀ ਕਿ ਹਰ ਰਾਤ ਇੱਕ ਭੂਤ ਖੇਤਾਂ ਉੱਤੇ ਘੁੰਮਦਾ ਸੀ। ਬਾਬੇ ਨੇ ਇੱਕ ਰਾਤ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉੱਤੇ ਚਿੱਟੀ ਚਾਦਰ ਪਾ ਕੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਡਰਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਫੇਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਚਾਦਰ ਲਾਹ ਕੇ ਦਿਖਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਚਾਦਰ ਥੱਲੇ ਬੰਦਾ ਹੀ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ਼ ਚੁੱਪ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਿਸੇ ਨੇ ਭੂਤ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ।

    ਮੈਂ ਵੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਭੇਖੀ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ। ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਜਿੰਨਾ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਪੜ੍ਹੇ ਲਿਖੇ ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਪੁਰਾਣੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਝ ਦੀ ਪਕੜ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ ( ਅਤੇ ਉਸ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਰੱਬ ਰਾਹੀਂ ਜਾਂ ਕੋਈ ਦੇਵਤਾ ਦਾਨਵ ਜਾਂ ਧਰਮ ਰਾਹੀਂ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ), ਹੁਣ ਕੋਈ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਬਿਆਨ ਨਾਲ਼ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਹਰ ਦਿਹਾੜੇ ਵੱਧਦੀ ਹੈ।
 

 

Any comments / opinions?

[dalsingh101]

On 9/11/2021 at 12:56 AM, Guest Roop Dhillon said:

ਨੀਨਾ ਅਤੇ ਇਲਤੀ ਜਿੰਨ ਰੂਪ ਢਿੱਲੋਂ
 ਬਾਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬਰਸ਼ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਏਨਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਸੀ ਕਿ ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਅੰਬਰ ਵਿੱਚੋਂ ਮੇਖਾਂ ਵਾਂਗ ਕਣੀਆਂ ਡਿੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਬਾਰੀ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਉੱਤੇ ਖੜਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਨੀਨਾ ਨੇ ਬਾਹਰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਦੇਖਿਆ ਅਤੇ ਸੋਚਿਆ - ਕਾਸ਼! ਹੁਣ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਹੌਮਵਰਕ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ!-। ਉਂਝ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਨਾ ਵੀ ਸੀ? ਜਦ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦੀ ਵੀ ਸੀ ਘਰ ਹੀ ਰਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਮੰਮ ਹਮੇਸ਼ਾ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪਾਪਾ ਸਖ਼ਤੀ ਨਾਲ਼ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਮਿਲਿਆ ਹੌਮਵਰਕ ਤੋਂ ਛੁੱਟ ਹੋਰ ਕੁਝ ਕਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਸੀ। ਖ਼ੈਰ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣ ਅਤੇ ਸਫ਼ਾਈਆਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਗੈਰ। ਪੰਜਾਬੀ ਟੱਬਰ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਂ-ਪੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਰਿਵਾਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਨਾਲ਼ ਲਿਆਂਦੇ ਸਨ, ਨੀਨਾ ਵੀ ਉਸ ਹੀ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ਼ ਚੱਲੇ। ਪਰ ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਖਿੱਝ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਤਾਂ ਹੋਰ ਸਾਰਿਆਂ ਵਾਂਗਰ ਹੋਣੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਇੰਗਲੈਂਡ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੀ ਬੋਲ਼ੀ ਬੋਲ਼ਣੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਜੋ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਕਲਾਸਫ਼ੈਲੋ ਕਰ ਦੇ ਸੀ ਕਰਨੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।
ਉਂਞ ਜਦ ਨਿੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਨੀਨਾ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀ ਸਿਰਫ਼ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਰੇਰਾਂ ਮਸੇਰਾਂ (1) ਦੇ ਘਰਾਂ ਜਾਣ ਨਾਲ਼। ਅਸਲੀਅਤ ਵਿੱਚ ਕਜ਼ਿਨਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਮਿੱਤਰ ਸਨ। ਪਰ ਜਦ ਦੀ ਵੱਡੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਖ਼ਲ ਹੋਈ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਆਮ ਲੋਕ ਇੰਞ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸੀ। ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਵੈਲੀ ਤਾਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਸਨ ਜਾਂ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚੋਂ ਸਨ। ਪਰ ਪਾਪਾ ਜੀ ਬਹੁਤ ਸਖ਼ਤ ਸੀ। ਨੀਨਾ ਦੇ ਘਰ ਗੋਰੀਆਂ ਨਾ ਆ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ ਨਾ ਕੇ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਨੀਨਾ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇਕਲੌਤੀ ਧੀ ਸੀ। ਉਸ ਕੋਲ਼ ਕੋਈ ਭੈਣ ਭਰਾ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜੇ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਨਿਬੜ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਉਸ ਕੋਲ਼ ਹੌਮਵਰਕ ਸੀ। ਜਦ ਹੌਮਵਰਕ ਮੁਕ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਉਸ ਕੋਲ਼ ਟੀ.ਵੀ ਸੀ। ਮਾਂ-ਪੇ ਅਮੀਰ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਜਿੱਥੇ ਹੋਰ ਸਾਰਿਆਂ ਕੋਲ਼ੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਜਾਂ ਮੋਬਾਈਲ ਫ਼ੋਨ ਸਨ, ਨੀਨਾ ਕੋਲ਼ੇ ਸਿਰਫ਼ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਤੋਂ ਲਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਸਨ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਆਪਣੇ ਗਾਰਡਨ ਵਿੱਚ ਕੰਧਾਂ ਉੱਤੇ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਮਾਰਦੀ ਸੀ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦਿਨੇ ਦੌਰਾਨ(2) ਜਾਂ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਅੰਤ ਉੱਤੇ ਪਾਰਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਖੇਡਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਕੰਮ ਉੱਤੇ ਸੀ, ਮਾਂ ਵੀ। ਕਜ਼ਿਨਾਂ ਕੋਲ਼ ਜਾਣਾ ਔਖਾ ਸੀ। ਨੀਨਾ ਦਾ ਟੱਬਰ ਡਾਰਟਫੋਰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ; ਉਸ ਦੇ ਰਿਸ਼ੇਦਾਰ ਤਾਂ ਸਾਊਥਹਾਲ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਪਾਪਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਫ਼ੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਮਾਂ ਏਨ.ਹੈਚ.ਏਸ ਵਿੱਚ ਨਰਸ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਿੱਜ਼ੀ ਸਨ, ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ।
ਨੀਨਾ ਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਨਾਂ ਸੁੱਖਬੀਰ ਕੌਰ ਸੀ ਅਤੇ ਪਾਪੇ ਦਾ ਨਾਂ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ ਔਜੂਲਾ ਸੀ। ਸੁੱਖਬੀਰ ਸੁਭਾਉ ਦੀ ਮਿੱਠੀ ਪਿਆਰੀ ਸੀ। ਜਿੰਨੀ ਵੀ ਮਰਜ਼ੀ ਥੱਕੀ ਹੋਵੇ, ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ ਹਾਸੇ ਸਨ,ਭਾਵੇਂ ਅੱਖਾਂ ਹੋਰ ਕੁਝ ਕਹਿ ਰਹੀਆਂ ਹੋਵਨ। ਪਰ ਨੈਣਾਂ ਥੱਲੇ ਮਾਸ ਖੇਚਲ(3)ਨਾਲ਼ ਕਾਲ਼ਾ ਜਿਹਾ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਪਿਆਰੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਇੰਞ ਦੇਖਣ ਨੀਨਾ ਦਾ ਦਿਲ ਦੁੱਖਦਾ ਸੀ। ਸੋ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਹੌਮਵਰਕ ਕਰਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਸੋ ਜਦ ਮਾਂ ਅੰਦਰ ਵੜੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਫੜਾ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਾਮ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਬਿੱਠਾ ਦਿੰਦੀ ਸੀ।

ਪਾਪਾ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਰ ਸੀ। ਰਣਜੀਤ ਦੀ ਆਦਤ ਸੀ ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਗ੍ਰੇਵਜ਼ਐਂਡ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪੱਬ ਵਿੱਚ ਵੜ ਕੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਸਾਰੀ ਕਮਾਈ ਨੂੰ ਗਵਾਚਣ। ਜਦ ਘਰ ਪੁੱਜਦਾ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹ ਵਿੱਚੋਂ ਸ਼ਰਾਬ ਦੀ ਬੋ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਕਦੀ ਕਦੀ ਘਰ ਦੇ ਦਰਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਿਟ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਕੁੱਤਪਣਾ(4) ਨਾਲ਼ ਨੀਨਾ ਅਤੇ ਸੁੱਖਬੀਰ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ਼ ਭਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਰਣਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ਼ ਮਰਦ ਦਾ ਰੋਹਬ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਵਲਾਇਤ ਲਿਆਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਪਲੇ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਨਾਰੀ ਅਤੇ ਮਰਦ ਵਿੱਚ ਬਰਾਬਰੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਕੋਰਧ(5) ਇੱੱਥੇ ਚੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ।
ਸੁੱਖਬੀਰ ਦਾ ਰੰਗ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਪੱਕਾ ਸੀ ਅਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨਸਾਥੀ ਨਾਲ਼ ਗ਼ੁੱਸਾ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਰਣਜੀਤ ਦਾ ਰੰਗ ਗੋਰਾ ਸੀ। ਉਹ ਲੰਬਾ ਵੀ ਸੀ, ਆਮ ਪੰਜਾਬੀ ਤੋਂ ਇੱਕ ਸਿਰ ਵੱਡਾ। ਜਦ ਰਣਜੀਤ ਪਹਿਲਾਂ ਇੰਗਲੈਂਡ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਕੇਸ ਰੱਖੇ ਸਨ। ਪਰ ਗੋਰਿਆਂ ਨੇ ਫ਼ੈਕਟਰੀ ਵਿੱਚ ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਉਸ ਦੀ ਪੱਗ ਦਾ ਮਖੌਲ਼ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੇ ਫ਼ੱਟਾ ਫ਼ੱਟ ਆਪਣਾ ਇਮਾਨ(6) ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ। ਵਾਲ਼ ਮੁਨਾ ਲੈ ਸਨ। ਫੇਰ ਗੋਰਿਆਂ ਦੀ ਰੀਸ ਵਿੱਚ ਪੱਬਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਦੀ ਆਦਤ ਫੜ ਲਈ ਸੀ। ਆਪ ਜੋ ਗੋਰੇ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਰੀ ਗਿਆ, ਪਰ ਘਰ ਵਾਲ਼ੀ ਅਤੇ ਧੀ ਵਾਸਤੇ ਵੱਖ ਅਸੂਲ ਰੱਖੇ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਹਨ ਸਲੂਕ(7) ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ।
ਰਣਜੀਤ ਅਤੇ ਗੋਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫ਼ਰਕ ਸਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਲੋਕ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੀਅਰ ਹੀ ਪੀਂਦੇ ਸਨ। ਪਾਪਾ ਤਾਂ ਪੱਕੀ ਦੀ ਬੋਤਲ ਨੂੰ ਹਿੱਕ ਨਾਲ਼ ਲਿਉਂਦਾ ਸੀ। ਦੂਜਾ ਫ਼ਰਕ ਸੀ ਕਿ ਹੱਥੋਂ ਪਾਈ ਗੋਰੇ ਘੱਟ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਰਣਜੀਤ ਦਾ ਰੋਜ਼ ਦਾ ਕੰਮ ਸੀ। ਖ਼ੈਰ ਜੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਖਿੱਝ ਕੇ ਆਉਂਦਾ ਸੀ, ਨਾਲ਼ ਹੀ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖ ਲਿਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਘਰ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਬਦਲ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨੀਨਾ ਦੇ ਰੇਡਿਓ ਉੱਤੇ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਗਾਣੇ ਲਾਏ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਜੇ ਮਾਂ ਨੀਨਾ ਨਾਲ਼ ਹੁੰਦੀ, ਉਹ ਵੀ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਨੱਚਦੀ ਸੀ ਜਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਟੀ.ਵੀ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਡਰਾਮਾ ਲਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਰੱਜ ਕੇ ਦੇਖਦੇ ਸੀ। ਜਦ ਵੀ ਪਾਪਾ ਦੀ ਗੱਡੀ ਦਾ ਇੰਜਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੰਨੀ ਪੈਂਦੀ, ਟੀ.ਵੀ ਚੈਨਲ ਇੱਕ ਦਮ ਬਦਲ ਕੇ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰੋਗ੍ਰਾਮ ਲਾਉਂਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਰੇਡਿਓ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਪਾਠ ਲਾਉਂਦੇ ਸੀ।

ਹੁਣ ਅੱਜ ਪਾਪਾ ਜੀ ਟੀ.ਵੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠ ਕੇ ਖ਼ਬਰਾਂ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਂਞ ਉਹੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਬਾਰ ਬਾਰ ਦੇਖਦੇ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੂਜੇ ਚੈਨਲ ਉੱਤੇ ਆ ਹੱਟੀਆਂ ਸਨ। ਮਾਂ ਇਸ ਵੇਲ਼ੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਦਿਹਾੜੀ ਹਸਪਤਾਲ ਤੋਂ ਮੁਕੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਘੰਟੇ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਘਰ ਆ ਜਾਣਾ ਸੀ।

ਪਾਪਾ ਜੀ ਅਰਾਮ ਕੁਰਸੀ ਉੱਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਮੋਢੇ ਅੱਗੇ ਕੂਬੇ, ਦੋਹਾਂ ਬਾਹਾਂ ਕੁਰਸੀ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਉੱਤੇ ਪਈਆਂ ਜਿਵੇਂ 8 ਸੱਪ ਸਲਪੀਰ( ) ਉੱਤੇ ਪਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ; ਇੱਕ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਬੀਅਰ ਦਾ
ਡੱਬਾ ਸੀ, ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਰਿਸਪਾਂ ਨਾਲ਼ ਭਰੀ ਕੌਲ਼ੀ। ਕਮਰੇ ਦੀ ਬੱਤੀ ਮੱਧਮ(9) ਸੀ, ਪਰ ਟੀ.ਵੀ ਤੋਂ ਰੌਸ਼ਨੀ ਉਸ ਦੇ ਮੁਖ ਉੱਤੇ ਰੰਗ ਬਰੰਗੀ ਸ਼ੌਅ ਪ੍ਰੋਜੈਕਟ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਖ਼ਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਕੁਝ ਦਿੱਖਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਕਾਫ਼ੀ ਕੁਝ ਨਿਰਾਸਤਾ(10) ਨਾਲ਼ ਰੰਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਦੀਆਂ ਉਕਾਬੀ(11) ਅੱਖਾਂ, ਬਾਜ਼ ਵਰਗਾ ਨੱਕ ਅਤੇ ਕੋਲ਼ਾ ਕਾਲ਼ੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਕਰੀਨ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਇੰਞ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਹੋਰ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਭੁੱਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ।
ਨੀਨਾ ਨੇ ਹੌਮਵਰਕ ਵੱਲ ਝਾਕਿਆ। ਗਣਿਤ ਸ਼ਾਸਤਰ(12) ਸੀ ਅਤੇ ਜਰਬ ਤਕਸੀਮ ਦੇ ਸਵਾਲ ਸਨ। ਉਂਞ ਨੀਨਾ ਬਹੁਤ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਕੁੜੀ ਸੀ, ਮੈਥਜ਼ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਪਿਆਰਾ ਵਿਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਬਾਈਓਲਾਜੀ, ਮਤਲਬ ਜੀਵ ਵਿਗਿਆਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਉਸ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਹੋਵੇਂਗੀ। ਸੱਚ ਸੀ ਉਹ ਹਰ ਵਿਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ ਸੀ। ਨੀਨਾ ਦੇ ਦਰਾਜਾਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਉੱਤੇ ਨੀਨਾ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਪਲ ਵਾਸਤੇ ਟਿੱਕੀ। ਵਾਪਸ ਇੱਕ ਪਤਲ਼ਾ ਲੰਬਾ ਮੂੰਹ ਉਸ ਵੱਲ ਝਾਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਪਤਲੇ ਪਿੰਡੇ ਉੱਪਰ ਟਿੱਕਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਸਾਂ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਨਵੇਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੀ ਮਕਬੂਲ(13) ਨਹੀਂ ਸੀ। ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਾਲਮ(14) ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤੇ ਮਨਿਆ ਦਨਿਆ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਟੋਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ਾਹਸ਼ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਲਬੇ(15) ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਸੁਭਾ ਹੈ। ਜਦ ਦੀ ਨੀਨਾ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਆਈ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁੜੀਆਂ ਨੇ ਬਾਹਰ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਸੀ।

ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਉਸ ਨੂੰ ਟੋਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਵੱਜਾ ਕੀ ਸੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ - ਡਾਰਕ(16)- ਸਮਝਧਦੀਆਂ ਸਨ। ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੀ ਘਰੇਲੂ ਕੁੜੀ ਜਿਸ ਨਮੂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਅਤੇ ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕੋਝੇ ਬੋਰਿੰਗ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਹੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜ਼ਾਲਮ ਬੱਚੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪੜ੍ਹਾਕੀ - ਨੀਕਾਂ- ਦੇ ਖਿਲਾਫ਼ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੱਤਾ ਕੱਟਣਾ17 ਕਰਦੇ ਨੇ। ਉਂਞ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੲ ਿਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਟੋਲ਼ੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਪੋਪਯੂਲਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਇੱਕ ਸਪੱਰਟੀ ਖੇਡੂਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ; ਇੱਕ ਅਜਾਤਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਮਜਬੂਰੀ ਨਾਲ਼ ਡਾਰਕ ਜਾਂ ਨੀਕ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਕੂ ਦਿਆਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਪਰ ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਏਨਾ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਦਾ ਕਸੂਰ ਖਬਰੇ ਜੂਲੀ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਜੂਲੀ ਪੋਪਯੂਲਰ ਗੋਰੀਆਂ ਦੀ ਮਾਸਟਰਰਾਣੀ(18) ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਈ ਕੁੜੀਆਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦੁੱਖੀ ਸਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਟੋਲ਼ਾ ਭਾਰਤੀ-ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਨੀਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਹੋ ਸਕਦਾ ਕਿ ਨੀਨਾ ਘਰੇਲੂ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਕੁੜੀ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਉਸ ਦੀ ਬਣਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਉਹ ਨਾ ਕੇ ਬਹੁਤੀ ਗੋਰਿਆਂ ਵਰਗੀ ਸੀ ਜਾਂ ਠੇਠ ਭਾਰਤੀਆਂ ਵਰਗੀ। ਉਂਞ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਏਸ਼ੀਅਨ ਲੋਕ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਨੀਨਾ ਕਿਸੇ ਨਾਲ਼ ਨਹੀਂ ਤੁਰ ਫਿਰ ਸਕਦੀ ਸੀ।

ਜੇ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਉੱਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸੱਚਾ ਸੁੱਚਾ ਸਵਾਲ ਆਖੇ, ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਖ਼ੁਦ ਉਸ ਏਸ਼ੀਅਨਾਂ ਨਾਲ਼ ਮੇਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦੀ ਅਤੇ ਕਾਹਤੋਂ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀ ਪੂਰਾ ਪਤਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਆਦਤ ਸੀ ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਮਸਲੇ ਛੇੜਨ ਦਾ। ਮੇਕ-ਅਪ, ਮੁੰਡੇ ਅਤੇ ਬੋਲੀਵੂਡ। ਨੀਨਾ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਫਜ਼ੂਲ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਜ਼ਿਆਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤਾਂ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ਣਾਂ ਹੀ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੀਨਾ ਦੀ ਮੇਚ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਜੂਲੀ ਨੇ ਤੰਗ ਕਰਾਵਾਇਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਘਰੇਲੂ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੀ ਹੀਰੇ ਵਰਗੀ ਕੁੜੀ ਸੀ। ਜਾਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਨਸਲਵਾਦ(19) ਦੀ ਸੀ।
 

ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਸਕੂਲੋਂ ਦੌੜ ਕੇ ਘਰ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਬੈਗ ਵਿੱਚ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਪਾ ਕੇ। ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਰਕ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਕਦੀ ਕਦੀ ਮੁੰਡੇ ਫ਼ੁੱਟਬਾਲ ਖੇਡਦੇ ਸਨ। ਨੀਨਾ ਬਾਲ ਉੱਥੇ ਕੱਢ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਵਾਸਤੇ ਖੇਡ ਕੇ ਉੱਥੋਂ ਸਿੱਧੀ ਘਰ ਚੱਲੇ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਇੰਞ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਖਾਣੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸਕੂਲ ਦੇ ਘੰਟੇ ਸਨ।
ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਨੀਨਾ ਦੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿੱਚ ਲੰਘਿਆ ਜਿਵੇਂ ਰੇਲਗੱਡੀ ਚਿੱਤ ਦੇ ਰੇਲਾਂ ਉੱਤੇ ਲੰਘ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਜਦ ਰੇਲਗੱਡੀ ਚੱਲੇ ਗਈ ਸੀ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੌਮਵਰਕ ਹੀ ਪਿਆ ਸੀ।
ਥੱਲੇ ਮਾਂ ਨੇ ਮੁਖ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਚਾਬੀ ਪਾਈ ਅਤੇ ਨੀਨਾ ਹੇਠਾਂ ਨੱਠ ਗਈ, ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਵਾਸਤੇ।
ਪਾਪਾ ਹਾਲੇ ਵੀ ਟੀ.ਵੀ ਨਾਲ਼ ਚੰੜਿਆ ਸੀ।
ਬਾਰੀ ਬਾਹਰ ਹੁਣ ਫ਼ਲਕ(20) ਵਿੱਚੋਂ ਲਾਲ ਕੇਕੜੇ(21) ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਵੱਜੇ; ਇਸ ਹਾਲੋਂ ਬੇਹਾਲ ਰਾਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਲਹੂ ਭਿੱਜਾ ਬਣਾਉਂਦੇ॥

 

Comments are chronological to the text:

I would use ਮੀਂਹ instead of ਬਰਸ਼ _ I had to look that up. lol

What does ਖ਼ੈਰ mean here? 

Maybe use a more common word than  ਪਿਤਰੇਰਾਂ ਮਸੇਰਾਂ?

ਗੋਰਿਆਂ  should that be ਗੋਰੇਆਂ

ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਵੈਲੀ ਤਾਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਸਨ ਜਾਂ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚੋਂ ਸਨ। I don't understand the use of ਵੈਲੀ  here. Is it friend, if so the dictionary says ਬੇਲੀ

ਗੱਡੀ ਦਾ ਇੰਜਨ?? should that be ਗੱਡੀ ਦੀ ਇੰਜਨ

ਕੂਬੇ should that be ਕੁੱਬੇ??

ਉਕਾਬੀ and ਬਾਜ਼ are pretty similar, might want to make the descriptions different from each other?

ਉਕਾਬੀ(11) ਅੱਖਾਂ, ਬਾਜ਼ ਵਰਗਾ ਨੱਕ ਅਤੇ ਕੋਲ਼ਾ ਕਾਲ਼ੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਕਰੀਨ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਇੰਞ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ - repeated use of ਅੱਖਾਂ. You could make this sentence tighter. 

ਜਰਬ ਤਕਸੀਮ - might want to put a footnote here? multiplication and division

ਮੁੰਡਿਆਂ - should that be ਮੁੰਡੇਆਂ?

ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਾਲਮ(14) ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤੇ ਮਨਿਆ ਦਨਿਆ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਟੋਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ਾਹਸ਼ ਹੈ - This is along sentence with lots in it, it needs to be simplified or broken up more. 

I'd prefer ਕਾਰਨ over ਵੱਜਾ

I think ਡੋਰਕ is a more accurate transliteration of the word dork than ਡਾਰਕ??

ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੀ ਘਰੇਲੂ ਕੁੜੀ ਜਿਸ ਨਮੂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।  ਨਮੂ ????

ਕੋਝੇ, ਬੋਰਿੰਗ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਹੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। Might want a comma here? 

What do you mean by ਅਜਾਤਾਂ here? 

ਜਾਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਨਸਲਵਾਦ(19) ਦੀ ਸੀ। maybe this? ਜਾਂ ਗੱਲ ਸਿੱਧੀ ਨਸਲਵਾਦ(19) ਦੀ ਸੀ।

ਚੰੜਿਆ - could you find a more commonly used synonym for this? 

I found the use of ਕੇਕੜੇ here confusing.

 

 

Overall.

This is good stuff. Critique wise I'd say be careful of projecting the stereotype of oppressed brown girls and free white girls. This is a sensitive topic and in this day and age of mass grooming and promiscuity, people might object to impressionable youngsters reading it? Although I feel the text touches on lots of pertinent topics, I still think you need to be careful of appearing clichéd in this respect. 

Maybe be a bit more subtle about the father too. If young apnay are going to read it, a few of them will have problems with alcoholic fathers so the subject needs to be broached in a very sensitive manner. It's a lot of blank prose, maybe introduce a small amount of dialog between the characters to help break it up and subtly allude to aspects of the situation instead of directly describing it? 

Language wise, I'd say if you want to aim for younger readers, maybe go even simpler with the vocab. At the moment I think the average GCSE level student would struggle with it (I certainly would've as a teenager).

Another idea is to have the more advanced vocab you use presented at the beginning of each section, like is done traditionally with teekas (as opposed to footnotes) - You know pad arth at the beginning, so that the reader is primed for the word prior to encountering it in the text?   

You've really built up the character of Neena well, and conveyed a sense of hopelessness which is obviously going to be juxtapositioned with the fantasy stuff about to come (presumably her 'escape'). Maybe insert some humour into it, to balance the dark portrayal? Dickens said he approached such stuff like streaky bacon, i.e. layers of humour within the dark stuff to alleviate it.   

I hope this helps? 

 

 

[Guest Roop Dhillon]

13 hours ago, dalsingh101 said:

Comments are chronological to the text:

I would use ਮੀਂਹ instead of ਬਰਸ਼ _ I had to look that up. lol

What does ਖ਼ੈਰ mean here? 

Maybe use a more common word than  ਪਿਤਰੇਰਾਂ ਮਸੇਰਾਂ?

ਗੋਰਿਆਂ  should that be ਗੋਰੇਆਂ

ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਵੈਲੀ ਤਾਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਸਨ ਜਾਂ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚੋਂ ਸਨ। I don't understand the use of ਵੈਲੀ  here. Is it friend, if so the dictionary says ਬੇਲੀ

ਗੱਡੀ ਦਾ ਇੰਜਨ?? should that be ਗੱਡੀ ਦੀ ਇੰਜਨ

ਕੂਬੇ should that be ਕੁੱਬੇ??

ਉਕਾਬੀ and ਬਾਜ਼ are pretty similar, might want to make the descriptions different from each other?

ਉਕਾਬੀ(11) ਅੱਖਾਂ, ਬਾਜ਼ ਵਰਗਾ ਨੱਕ ਅਤੇ ਕੋਲ਼ਾ ਕਾਲ਼ੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਕਰੀਨ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਇੰਞ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ - repeated use of ਅੱਖਾਂ. You could make this sentence tighter. 

ਜਰਬ ਤਕਸੀਮ - might want to put a footnote here? multiplication and division

ਮੁੰਡਿਆਂ - should that be ਮੁੰਡੇਆਂ?

ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਾਲਮ(14) ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤੇ ਮਨਿਆ ਦਨਿਆ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਟੋਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ਾਹਸ਼ ਹੈ - This is along sentence with lots in it, it needs to be simplified or broken up more. 

I'd prefer ਕਾਰਨ over ਵੱਜਾ

I think ਡੋਰਕ is a more accurate transliteration of the word dork than ਡਾਰਕ??

ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੀ ਘਰੇਲੂ ਕੁੜੀ ਜਿਸ ਨਮੂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।  ਨਮੂ ????

ਕੋਝੇ, ਬੋਰਿੰਗ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਹੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। Might want a comma here? 

What do you mean by ਅਜਾਤਾਂ here? 

ਜਾਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਨਸਲਵਾਦ(19) ਦੀ ਸੀ। maybe this? ਜਾਂ ਗੱਲ ਸਿੱਧੀ ਨਸਲਵਾਦ(19) ਦੀ ਸੀ।

ਚੰੜਿਆ - could you find a more commonly used synonym for this? 

I found the use of ਕੇਕੜੇ here confusing.

 

 

Overall.

This is good stuff. Critique wise I'd say be careful of projecting the stereotype of oppressed brown girls and free white girls. This is a sensitive topic and in this day and age of mass grooming and promiscuity, people might object to impressionable youngsters reading it? Although I feel the text touches on lots of pertinent topics, I still think you need to be careful of appearing clichéd in this respect. 

Maybe be a bit more subtle about the father too. If young apnay are going to read it, a few of them will have problems with alcoholic fathers so the subject needs to be broached in a very sensitive manner. It's a lot of blank prose, maybe introduce a small amount of dialog between the characters to help break it up and subtly allude to aspects of the situation instead of directly describing it? 

Language wise, I'd say if you want to aim for younger readers, maybe go even simpler with the vocab. At the moment I think the average GCSE level student would struggle with it (I certainly would've as a teenager).

Another idea is to have the more advanced vocab you use presented at the beginning of each section, like is done traditionally with teekas (as opposed to footnotes) - You know pad arth at the beginning, so that the reader is primed for the word prior to encountering it in the text?   

You've really built up the character of Neena well, and conveyed a sense of hopelessness which is obviously going to be juxtapositioned with the fantasy stuff about to come (presumably her 'escape'). Maybe insert some humour into it, to balance the dark portrayal? Dickens said he approached such stuff like streaky bacon, i.e. layers of humour within the dark stuff to alleviate it.   

I hope this helps? 

 

 

Thanks for doing this. I will look at this in detail later as I will need to open up the document and compare your comments. I suspect in some places I have made typos and grammar mistakes, whereas in others it might have been the way the dictionary I use has spelt them ( I use the online Patiala University Dictionary)...It is important for me to understand the level of the reader as words I take for granted or have learned over the years may not be appropriate for gCSE kids..so that interesting. Looks like I need to do a rewrite anyway..

 

Two quick comments off the cuff before I go into work..1) vaja is more pure punjabi than karan. When growing up in southall i always heard the elders use that and not karan. the latter was absorbed from Hindi in the last 50 years and in particular amongst the elite in Indian Punjab. They still use vaja in rural punjab and pakistan so it is more theth. This is why used it. Kekra is a crab in punjabi, so kekre ( assuming I got tense right) is the pluralising of the same. I did actually have explanation of all difficult words in the footnotes but this does not allow me to upload the pdf properly to show that...Anyhow thanks. Back to the drawing board to make it even simpler

[Guest Roop Dhillon]

 

 

I put this here as I can't think where else to share it. The fear of Punjabi as it was before Urdu / Hindi imposition and the many Urdu Hindi words now in people's vocab is high and looks like it is now irreversible. What is your view after listening to this? I have met this man and he is wise and I have too been interviewed by this woman

[sarabatam]

Roop Dhillon, I have approved your post. But do consider registering on our website for speedy service.

[Guest Roop Dhillon]

On 9/14/2021 at 7:08 PM, dalsingh101 said:

Comments are chronological to the text:

I would use ਮੀਂਹ instead of ਬਰਸ਼ _ I had to look that up. lol

What does ਖ਼ੈਰ mean here? 

Maybe use a more common word than  ਪਿਤਰੇਰਾਂ ਮਸੇਰਾਂ?

ਗੋਰਿਆਂ  should that be ਗੋਰੇਆਂ

ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਵੈਲੀ ਤਾਂ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਸਨ ਜਾਂ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਵਿੱਚੋਂ ਸਨ। I don't understand the use of ਵੈਲੀ  here. Is it friend, if so the dictionary says ਬੇਲੀ

ਗੱਡੀ ਦਾ ਇੰਜਨ?? should that be ਗੱਡੀ ਦੀ ਇੰਜਨ

ਕੂਬੇ should that be ਕੁੱਬੇ??

ਉਕਾਬੀ and ਬਾਜ਼ are pretty similar, might want to make the descriptions different from each other?

ਉਕਾਬੀ(11) ਅੱਖਾਂ, ਬਾਜ਼ ਵਰਗਾ ਨੱਕ ਅਤੇ ਕੋਲ਼ਾ ਕਾਲ਼ੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਕਰੀਨ ਉੱਤੇ ਧਿਆਨ ਇੰਞ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ - repeated use of ਅੱਖਾਂ. You could make this sentence tighter. 

ਜਰਬ ਤਕਸੀਮ - might want to put a footnote here? multiplication and division

ਮੁੰਡਿਆਂ - should that be ਮੁੰਡੇਆਂ?

ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜ਼ਾਲਮ(14) ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਨੇ ਅਤੇ ਮਨਿਆ ਦਨਿਆ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਟੋਲੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਵਾਸਤੇ ਕੁਝ ਕੁੜੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਖ਼ਾਹਸ਼ ਹੈ - This is along sentence with lots in it, it needs to be simplified or broken up more. 

I'd prefer ਕਾਰਨ over ਵੱਜਾ

I think ਡੋਰਕ is a more accurate transliteration of the word dork than ਡਾਰਕ??

ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਸਾਧੀ ਘਰੇਲੂ ਕੁੜੀ ਜਿਸ ਨਮੂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦੀ ਇਜ਼ਾਜਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ।  ਨਮੂ ????

ਕੋਝੇ, ਬੋਰਿੰਗ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਕੀ ਹੀ ਸਮਝੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। Might want a comma here? 

What do you mean by ਅਜਾਤਾਂ here? 

ਜਾਂ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਨਸਲਵਾਦ(19) ਦੀ ਸੀ। maybe this? ਜਾਂ ਗੱਲ ਸਿੱਧੀ ਨਸਲਵਾਦ(19) ਦੀ ਸੀ।

ਚੰੜਿਆ - could you find a more commonly used synonym for this? 

I found the use of ਕੇਕੜੇ here confusing.

 

 

Overall.

This is good stuff. Critique wise I'd say be careful of projecting the stereotype of oppressed brown girls and free white girls. This is a sensitive topic and in this day and age of mass grooming and promiscuity, people might object to impressionable youngsters reading it? Although I feel the text touches on lots of pertinent topics, I still think you need to be careful of appearing clichéd in this respect. 

Maybe be a bit more subtle about the father too. If young apnay are going to read it, a few of them will have problems with alcoholic fathers so the subject needs to be broached in a very sensitive manner. It's a lot of blank prose, maybe introduce a small amount of dialog between the characters to help break it up and subtly allude to aspects of the situation instead of directly describing it? 

Language wise, I'd say if you want to aim for younger readers, maybe go even simpler with the vocab. At the moment I think the average GCSE level student would struggle with it (I certainly would've as a teenager).

Another idea is to have the more advanced vocab you use presented at the beginning of each section, like is done traditionally with teekas (as opposed to footnotes) - You know pad arth at the beginning, so that the reader is primed for the word prior to encountering it in the text?   

You've really built up the character of Neena well, and conveyed a sense of hopelessness which is obviously going to be juxtapositioned with the fantasy stuff about to come (presumably her 'escape'). Maybe insert some humour into it, to balance the dark portrayal? Dickens said he approached such stuff like streaky bacon, i.e. layers of humour within the dark stuff to alleviate it.   

I hope this helps? 

 

 

ਬਾਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬਾਰਸ਼ ਪੈ ਰਿਹੀ ਸੀ। I was trying to achieve alliteration here, but if you think the word ਬਾਰਸ਼ is too tough it will look like this  ਬਾਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਮੀਂਹ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ।  The missus says she understands words ( likeus UK raised), but I can go both ways or do a footnote re this word as well? I think as its in fiction book format, footnotes might be better than upfront vocab list? Its a shame you can’t see what the pdf version looks like

 

ਖ਼ੈਰ has two meanings. In Lahnda punjab and theth punjabi it denotes health in Indian Punjab it means anyhow or nevertheless, so another hard word I assume?

 

ਗੋਰੇਆਂ pretty certain this is right as its plural but I can check

 

you are correct about beli the word i used means a fop or badmass…so don’t fit…must have got confused with some regional spelling…i’ll change

 

Patiala dictionary says its masculine for engine. I have occasionally known it to be wrong, but again can check that with a native proof reader

 

know what you  mean about the nose and the eyes re eagle, but can’t think how else to describe nose as eagle eyes also implies sharp when ukaabi is used, though technically one is an eagle and the other a hawk! could use Gilj but I fear that is an unknown word to western youth?

 

Yeah definitely mispelled Kube

 

There are indeed so many words for eyes and I know I repeated Akhan but worried that kids like the example of rain earlier won’t be familiar with them?

 

ok re footnote, I thought jarb takseem was well known, always recall dad using the word when he spoke about adding things

 

Again with Mundian fairly certain that is how it is written, I would only use the ੇ in my view if it was being said to a boy refering to him in the singular or when it is someone’s spoken accent? I could be wrong, you are the educated one, I’m just self taught but am sure this is the regular way I have seen it spelt , meaning with a ਿ

 

You are correct about literal way of spelling dork but quite often I get accused of Anglicising english borowed words ( go figure!) and get told punjabi naturally uses an aaa sound, so that’s the only reason I did it and that’s just nu mistyped as num

I actually can’t find it as my document is showing them all as noo

Ajaat means outcaste/ casteless or unborn. I do have a footnote for it. It can also mean excluded

 

ਕੇਕੜੇ   crabs…as prewarned this is using magical realism so lireally is a nonsensical sentence creating an image of crabs raining as if it was a given fact

 

Probably got the siddhi the wrong way around, again can change

Chanrhia is a mispelling shoud be chubria

 

Thanks for your help. Give me an idea of level. As said before I might end up re-writing this whole chapter

 

It is only the introduction part

[Guest Roop Dhillon]

On 9/10/2021 at 10:03 PM, GurjantGnostic said:

Thanks for doing this..do you have a view?

[dalsingh101]

1 hour ago, Guest Roop Dhillon said:

ਬਾਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬਾਰਸ਼ ਪੈ ਰਿਹੀ ਸੀ। I was trying to achieve alliteration here, but if you think the word ਬਾਰਸ਼ is too tough it will look like this  ਬਾਰੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਮੀਂਹ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ।  The missus says she understands words ( likeus UK raised), but I can go both ways or do a footnote re this word as well? I think as its in fiction book format, footnotes might be better than upfront vocab list? Its a shame you can’t see what the pdf version looks like

I guess this is just a personal/regional thing, it's just meeh was commonly used when I was growing up. Keep barsh if you want to retain the alliteration. I think it will be fine. At least I learnt a new word already! lol

 

Quote

ਖ਼ੈਰ has two meanings. In Lahnda punjab and theth punjabi it denotes health in Indian Punjab it means anyhow or nevertheless, so another hard word I assume?

I don't know how much my personal opinion on this has any weight, but yeah, I'd say avoid using it if possible. I tried looking it up on the online Patiala dictionary and I don't think I found it inthat way.

 

Quote

ਗੋਰੇਆਂ pretty certain this is right as its plural but I can check

I was going purely by phonetic reading here and how I would pronounce the word, but you may well be right. It's just pronouncing it with the siharee sounds odd to me. 

 

Quote

Patiala dictionary says its masculine for engine. I have occasionally known it to be wrong, but again can check that with a native proof reader

I thought the gender would be determined by the word gaddi, which I presumed was feminine because a lot of words ending with a biharee seem to be, I could be wrong though? 

 

Quote

know what you  mean about the nose and the eyes re eagle, but can’t think how else to describe nose as eagle eyes also implies sharp when ukaabi is used, though technically one is an eagle and the other a hawk! could use Gilj but I fear that is an unknown word to western youth?

There are indeed so many words for eyes and I know I repeated Akhan but worried that kids like the example of rain earlier won’t be familiar with them?

I don't think you should feel anyway about using ਨੈਣ as well. That's actually proper Panjabi from what I gather. I remember my grandma using it. Use both?

I know gilje as vulture only because I came across it in Bhangu's Panth Prakash as slang for Afghans. I guess most people wouldn't know it. That sentence we're talking about has a lot of potential, just needs tweaking.  I might attempt a version myself tomorrow.   

 

Quote

ok re footnote, I thought jarb takseem was well known, always recall dad using the word when he spoke about adding things

Watch out for those assumptions. The aim is to make reading as smooth as possible, I'll talk about this more later. 

Quote

Again with Mundian fairly certain that is how it is written, I would only use the ੇ in my view if it was being said to a boy refering to him in the singular or when it is someone’s spoken accent? I could be wrong, you are the educated one, I’m just self taught but am sure this is the regular way I have seen it spelt , meaning with a ਿ

Again, I was purely going by how I would speak it phonetically.

And Roop, With Panjabi I'm largely self-taught like yourself. I just about scraped through a GCSE more than 30 years ago with a B and that was after being a hardcore truant for years. Most of my language development has occurred in the last 6/7 years, mainly with the help of Youtube and this forum. Don't think I'm educated in Panjabi, I'm just muddling my way through. The Panjabi my mom used growing up was really really basic, no complex words at all. I used to think it was a underdeveloped language until I got two Panjabi dictionaries from India in my thirties  (you know the Patiala ones, one green -Panjabi to English; and one brown - English to Panjabi). It's when I looked through them that I realised that there was a whole other side to the language I never knew.   

 

Quote

You are correct about literal way of spelling dork but quite often I get accused of Anglicising english borowed words ( go figure!) and get told punjabi naturally uses an aaa sound, so that’s the only reason I did it 

I think the way I suggested is better for western readers. Otherwise it looks like 'dark'.

 

Quote

Ajaat means outcaste/ casteless or unborn. I do have a footnote for it. It can also mean excluded

I think confusion with the more common usages casteless/outcaste might ruin the effect you're going for. 

Quote

ਕੇਕੜੇ   crabs…as prewarned this is using magical realism so lireally is a nonsensical sentence creating an image of crabs raining as if it was a given fact

I got that it was referring to crabs but I think the imagery you are going for could be done in another way that is less confusing. 

 

Bear in mind, with fantasy work, you're essentially creating fantastic imagery in the mind of the reader. Having to excessively use dictionaries or even footnotes can harm that process. You want the imagery/illusion to be formed relatively effortlessly. Moving your eyes to footnotes to understand the text, disrupts the formation of the imagery and illusion in the minds eye from my experience and harms the process of submerging the reader into the text.

 

Quote

It is only the introduction part

It's arguably the most important part Singh. A lot of us (well me anyway) go by the initially encountered text to make a decision on whether to proceed with the book (more so with fiction). If reading the first few pages is too much hard work, I'd be inclined to put the book down. You have to grab and seduce the reader's attention with the opening to draw them in (that's what I feel anyway).    From what I've read, you've done this quite well, just needs fine tuning. 

 

I have a friend whose a language expert (ESOL teacher), I'll ask her for advice on teaching teenagers when I catch up with her next if you want? Might get some useful tips. 

I got some more ideas of how you could frame the use of language/vocab in your works to cater for different demographics. I'll share these in the next few days. They might be useful, they might not. 

 

Keep up the good work, appreciate what you're doing! 

[GurjantGnostic]

3 hours ago, Guest Roop Dhillon said:

Thanks for doing this..do you have a view?

Thank you for doing this.

I will definitely get back to you Veer Ji. I'll chime in for sure, just busy with the Naam Jaap while I work and laugh at Kalyug. I'll have a moment soon. 

[Guest Roop Dhillon]

2 hours ago, dalsingh101 said:

I guess this is just a personal/regional thing, it's just meeh was commonly used when I was growing up. Keep barsh if you want to retain the alliteration. I think it will be fine. At least I learnt a new word already! lol

 

I don't know how much my personal opinion on this has any weight, but yeah, I'd say avoid using it if possible. I tried looking it up on the online Patiala dictionary and I don't think I found it inthat way.

 

I was going purely by phonetic reading here and how I would pronounce the word, but you may well be right. It's just pronouncing it with the siharee sounds odd to me. 

 

I thought the gender would be determined by the word gaddi, which I presumed was feminine because a lot of words ending with a biharee seem to be, I could be wrong though? 

 

I don't think you should feel anyway about using ਨੈਣ as well. That's actually proper Panjabi from what I gather. I remember my grandma using it. Use both?

I know gilje as vulture only because I came across it in Bhangu's Panth Prakash as slang for Afghans. I guess most people wouldn't know it. That sentence we're talking about has a lot of potential, just needs tweaking.  I might attempt a version myself tomorrow.   

 

Watch out for those assumptions. The aim is to make reading as smooth as possible, I'll talk about this more later. 

Again, I was purely going by how I would speak it phonetically.

And Roop, With Panjabi I'm largely self-taught like yourself. I just about scraped through a GCSE more than 30 years ago with a B and that was after being a hardcore truant for years. Most of my language development has occurred in the last 6/7 years, mainly with the help of Youtube and this forum. Don't think I'm educated in Panjabi, I'm just muddling my way through. The Panjabi my mom used growing up was really really basic, no complex words at all. I used to think it was a underdeveloped language until I got two Panjabi dictionaries from India in my thirties  (you know the Patiala ones, one green -Panjabi to English; and one brown - English to Panjabi). It's when I looked through them that I realised that there was a whole other side to the language I never knew.   

 

I think the way I suggested is better for western readers. Otherwise it looks like 'dark'.

 

I think confusion with the more common usages casteless/outcaste might ruin the effect you're going for. 

I got that it was referring to crabs but I think the imagery you are going for could be done in another way that is less confusing. 

 

Bear in mind, with fantasy work, you're essentially creating fantastic imagery in the mind of the reader. Having to excessively use dictionaries or even footnotes can harm that process. You want the imagery/illusion to be formed relatively effortlessly. Moving your eyes to footnotes to understand the text, disrupts the formation of the imagery and illusion in the minds eye from my experience and harms the process of submerging the reader into the text.

 

It's arguably the most important part Singh. A lot of us (well me anyway) go by the initially encountered text to make a decision on whether to proceed with the book (more so with fiction). If reading the first few pages is too much hard work, I'd be inclined to put the book down. You have to grab and seduce the reader's attention with the opening to draw them in (that's what I feel anyway).    From what I've read, you've done this quite well, just needs fine tuning. 

 

I have a friend whose a language expert (ESOL teacher), I'll ask her for advice on teaching teenagers when I catch up with her next if you want? Might get some useful tips. 

I got some more ideas of how you could frame the use of language/vocab in your works to cater for different demographics. I'll share these in the next few days. They might be useful, they might not. 

 

Keep up the good work, appreciate what you're doing! 

Thanks for doing this. Yes my background seems the same as yours … my problem is I have been learning to write like the adult Punjabis and been studying how they do it for years such that I can’t tell what is easy and what is not 

 

certainly I am not saying I know more than you or anyone else though have been told by so called literary experts I am now allegedly way above anyone they have come across from the west but due to my western foibles not quite there yet with their best 

 

to be honest I’d just be happy to be average 

 

anyhow it seems my punjabi sentences mostly suit westerners like me but I have been told allegedly their level is lower than mine let alone those from Punjab 

 

yet the other side of the coin is my punjabi is too unconventional for the average Indian reader 

 

so it’s all confusing . What is a fact is even the kids now raised in Punjab know less punjabi than our generation in the west so also need books for teeenagers to help them and I have decided to try and write for them and our youth here and it’s to get that balance I am asking for your help and yes your friend’s help will be really useful 

 

incam of course rewrite the beginning again 

 

I think I am annoying the admin as I’m not a member so wonder if future communication should be done directly via email??

 

would be interested to see what you think of Haul as that is aimed at young Punjab born adults to only A level and above in UK ??

 

i really do appreciate your help and time 

[GurjantGnostic]

6 hours ago, Guest Roop Dhillon said:

Thanks for doing this. Yes my background seems the same as yours … my problem is I have been learning to write like the adult Punjabis and been studying how they do it for years such that I can’t tell what is easy and what is not 

 

certainly I am not saying I know more than you or anyone else though have been told by so called literary experts I am now allegedly way above anyone they have come across from the west but due to my western foibles not quite there yet with their best 

 

to be honest I’d just be happy to be average 

 

anyhow it seems my punjabi sentences mostly suit westerners like me but I have been told allegedly their level is lower than mine let alone those from Punjab 

 

yet the other side of the coin is my punjabi is too unconventional for the average Indian reader 

 

so it’s all confusing . What is a fact is even the kids now raised in Punjab know less punjabi than our generation in the west so also need books for teeenagers to help them and I have decided to try and write for them and our youth here and it’s to get that balance I am asking for your help and yes your friend’s help will be really useful 

 

incam of course rewrite the beginning again 

 

I think I am annoying the admin as I’m not a member so wonder if future communication should be done directly via email??

 

would be interested to see what you think of Haul as that is aimed at young Punjab born adults to only A level and above in UK ??

 

i really do appreciate your help and time 

I don't think admin is upset, we just harass guests into joining. Lol. 

[sarabatam]

Lol yeah not upset at all.